Datum:             3 november 2011

Mevrouw Ortega-Martijn (ChristenUnie): Voorzitter. Ruim 130.000 kinderen leven in Nederland in armoede en doen bijvoorbeeld niet mee aan sport, muziek en buitenschoolse activiteiten. De ChristenUnie heeft zich in het vorige kabinet ervoor ingezet om dit aantal te verminderen. Het is goed dat het aantal kinderen uit arme gezinnen dat wel meedoet, met zo'n 10.000 is gestegen. Maar er is dus nog veel werk aan de winkel. Ik roep de staatssecretaris op om zich hiervoor actief in te zetten. Wat is zijn doelstelling? De staatssecretaris moet zelf actie ondernemen. Ik daag hem uit om een nieuw convenant met gemeenten te sluiten om de sociale deelname van kinderen verder te vergroten. Laat zien dat het onderwerp heel erg belangrijk is. Uit het onderzoek van het SCP blijkt dat de gemeenten die het vorige convenant "Kinderen doen mee!" hebben ondertekend, meer vooruitgang op dit gebied hebben geboekt. Het werkt preventief als kinderen gaan participeren. Het convenant biedt dus een toegevoegde waarde op het gebied van welzijn, en ook leerpunten en aanbevelingen, bijvoorbeeld om de ouders erbij te betrekken en de voorlichting te verbeteren. Wij moeten die adviezen overnemen. Wil de staatssecretaris het idee van een nieuw convenant overnemen?

Het aantal werkende armen neemt toe. Inmiddels zijn meer dan een half miljoen mensen arm, ondanks inkomsten uit arbeid. De staatssecretaris gaat ervan uit dat werken de oplossing is. De ChristenUnie doet dat ook, want werk is zeer belangrijk, maar het biedt niet altijd een garantie om armoede te voorkomen. De staatssecretaris moet dus ook gaan inzetten op duurzaamheid van werk en op goede scholing. Wil de staatssecretaris dit actief aankaarten bij de gemeenten? Graag een toezegging.

In het overleg van vandaag staat ook het Europese voedselprogramma op de agenda. Volgens het kabinet moet Europa zich niet bemoeien met sociale zaken. Daar valt natuurlijk wat voor te zeggen, maar zoiets biedt geen oplossing voor de problemen van de voedselbanken. Hoe gaan beide staatssecretarissen ervoor zorgen dat de voedselbanken genoeg voedsel krijgen? Natuurlijk moeten we erop inzetten dat er geen voedselbanken meer zullen zijn, maar de realiteit is dat zij er nu zijn en toch een of ander gat dichten. Ondertussen is het probleem ontstaan dat de regeling gaat verdwijnen. Mensen in arme EU-landen worden daar de dupe van. Ik roep het kabinet op om dit te voorkomen en een aangenomen motie met die strekking alsnog uit te voeren. Als de staatssecretaris zegt dat hij dat niet gaat doen, hoor ik van hem graag een alternatief.

Preventie moet zich richten op het voorkómen van schulden. Wij moeten inzetten op gerichte voorlichting over gebeurtenissen die leiden tot een groter risico op schulden. Ik denk daarbij aan scheidingen, overlijden en het verlies van werk. Gisteren las ik in de krant dat 20% van de mensen die in het laatste kwartaal zijn geconfronteerd met een scheiding, vele problemen hebben met het betalen van hun hypotheek. Ik heb het over hen. Wil de staatssecretaris met de betrokken organisaties als UWV en gemeenten afspraken maken om standaard bepaalde informatie te gaan aanbieden? Ik denk dat het heel wat uitmaakt als bijvoorbeeld ook advocaten hun verantwoordelijkheid nemen en bij een boedelscheiding hun cliënten erop attent maken dat zij het met minder zullen moeten gaan doen. In die situaties zal er snel moeten worden ingezet op financiële begeleiding. Graag een reactie.

Een goede schuldenregistratie voorkomt ook dat mensen onder steeds grotere schulden gebukt gaan. Er zijn wel problemen met betrekking tot privacy. In de schriftelijke reactie op ons "Tienpuntenplan tegen de schulden" stelde het kabinet dat het op korte termijn duidelijkheid zal scheppen over vervolgstappen. Ik vraag de staatssecretaris wanneer wij deze informatie kunnen verwachten.

Het is jammer dat de verruiming van de mogelijkheden voor particuliere schuldhulpverlening nog steeds op zich laat wachten. Goede organisaties moeten niet worden uitgesloten vanwege slechte organisaties. Malafide schuldhulpverleners moeten worden aangepakt en er moet een strenger toezicht komen en een betere handhaving. Goede organisaties moeten ook wat meer ruimte krijgen. Waarom breidt de staatssecretaris de limitatieve opsomming in de Wet op het consumentenkrediet van organisaties die schuldhulpverlening mogen geven, niet uit met andere kwalitatief goede organisaties? Tot slot sluit ik mij aan bij hetgeen de heer Azmani zei over vroegsignalering.

Voor meer informatie zie ook www.tweedekamer.nl.