De heer Slob (ChristenUnie) vindt dat de rijksoverheid haar verantwoordelijkheid moet dragen en moet nagaan welke financiële en andere mogelijkheden
zij heeft om de visserijsector en de daarmee samenhangende
bedrijfstakken voor de ondergang te behoeden voor die sector überhaupt
aan verduurzaming kan werken. Om het advies «Vissen met tegenwind»
op te kunnen volgen, is geld nodig. De minister heeft vanwege de
motie-Van der Vlies, ingediend tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen,
toegezegd 10 mln. beschikbaar te stellen. Daartoe kon hij de 9
mln. die nog in de saneringsfonds zaten, gebruiken. Welke mogelijkheden
ziet de minister verder om op nationaal en Europees niveau geld te vinden
voor het overbruggen van de korte termijn, zodat de langetermijnplannen
kunnen worden gerealiseerd?

De sector heeft haar eigen verantwoordelijkheid en draagt die ook. Het is
reëel wat zij van de rijksoverheid vraagt, al zouden ook de banken iets
moeten doen. Ziet de minister mogelijkheden om hen daarvan te overtuigen?
Heeft Nederland inderdaad op grond van het compromis over de
subsidieregeling een bedrag van 48 mln. voor zeven jaar van Brussel
gekregen voor de vernieuwing van vissersschepen? Wat vindt de minister
van dit compromis? Kan dit geld ook worden gebruikt voor het overbruggen
van de korte termijn en het uitvoeren van de goede ideeën van
de Task Force Duurzame Noordzeevisserij voor de lange termijn?

Nadere gedachtewisseling
De heer Slob (ChristenUnie) is er niet gerust op dat de sector dankzij de
door de minister genoemde bedragen in staat zal zijn om de aanbevelingen
van de Task Force te realiseren. Er moeten per se andere financiële
middelen beschikbaar worden gesteld, onder andere door de banken, via
een borgstellingsfonds en door het naar voren halen van investeringen.
De Kamer zou volgens de heer Slob ook haar financiële verantwoordelijkheid
moeten nemen als het kabinet niet méér blijkt te kunnen doen dan de
dingen waarover de minister de Kamer binnen twee weken schriftelijk
bericht.