Het proces van de introductie van het leerrechtensysteem was uitvoerig. Er is veel over gediscussieerd, in de Kamer, maar ook daarbuiten. Het wetsvoorstel is stevig geamendeerd en is daar ook beter van geworden. Dat moet gezegd, wij hebben daar zelf ook een bijdrage aan kunnen leveren.

Toch is voor de ChristenUnie-fractie, ook na wijziging van de voorstellen door amendementen, nut en noodzaak van het voorliggende wetsvoorstel niet aangetoond. De introductie van het leerrechtensysteem betekent voor onze fractie geen verbetering van het hoger onderwijs in de richting, zoals wij die graag zouden zien.

De ChristenUnie-fractie verwacht dat de beoogde mobiliteit en flexibiliteit voor studenten niet van de grond zal komen. En als dat al gaat gebeuren, dan ontstaat er een grote bureaucratische rompslomp en rondpompen van gelden.

Daarnaast draagt de introductie van het leerrechtensysteem risico’s in zich voor opleidingen die weliswaar niet populair zijn onder studenten, maar wel van grote maatschappelijke meerwaarde.

De ChristenUnie-fractie had binnen het stelsel kwaliteitsverbetering willen zien. Met als uitgangspunt niet de introductie van een zekere vorm van marktwerking in het onderwijs, maar het feit dat universiteiten en hogescholen grote wetenschappelijke, culturele en educatieve belangen vertegenwoordigen en de intellectuele brandpunten van onze samenleving zijn.