De heer Slob (ChristenUnie) is blij dat zowel de minister van OCW als de
staatssecretaris van SZW bij dit overleg aanwezig is, zodat dit belangrijke
onderwerp integraal kan worden besproken.

Uit de brieven van de regering rijst het beeld op dat er niets aan de hand
is met leerlingen die het praktijkonderwijs verlaten, omdat er legio
trajecten en mogelijkheden zijn om deze jongeren op te vangen. De heer
Slob heeft echter de indruk dat de bewindspersonen er niet in slagen om
een compleet beeld te geven van de effectiviteit van de maatregelen. De
ministeries en het UWV, maar ook scholen en gemeenten, hebben moeite
om een integraal beeld te geven van waar de jongeren terechtkomen als
zij het praktijkonderwijs verlaten. Het is van groot belang dat deze kwetsbare
groep jongeren goed wordt gevolgd en dat nauwkeurig kan worden
aangegeven op welke plekken zij terechtkomen. Nu zijn slechts flarden
van het totaalbeeld zichtbaar. Een aantal jongeren komt wel op de goede
plek terecht, maar dat geldt helaas niet voor de hele groep. Velen slagen
er nauwelijks in om hun bemachtigde baan vast te houden; voor anderen
is het lastig om door te stromen naar een vervolgopleiding. Sommige
jongeren blijven veel langer in het praktijkonderwijs dan de bedoeling is,
omdat er wachtlijsten zijn bij de sociale werkvoorzieningen.

Het gevoerde beleid is versnipperd en levert niet altijd de gewenste resultaten
op, namelijk dat deze jongeren een plek krijgen en houden op de
arbeidsmarkt, hun tijd zinvol besteden en plezier hebben in de dingen
waarmee zij bezig zijn. De heer Slob heeft de indruk dat het steeds moeilijker
wordt om de leerlingen uit te plaatsen. Voor de in 2004 afgeschafte
Wet inschakeling werkzoekenden (Wiw) is niets in de plaats gekomen. De
REA voor jongeren tussen 16 en 18 jaar is per 1 januari 2006 afgeschaft.
Het UWV lijkt een stuk strenger te beoordelen dan het voormalige Sfb. De
REA-voordelen voor de werkgever zijn verminderd. De Wajong-eisen zijn
strenger geworden en jobcoaching onder de 18 jaar is alleen nog mogelijk
binnen de Wajong. Er zijn dus veel problemen, voor een deel op het vlak
van de regelgeving en voor een deel voortkomend uit de weerbarstige
praktijk, die ervoor zorgen dat uitplaatsing heel moeilijk is. Wat gaan de
bewindspersonen doen om deze problemen op te lossen? Er moet een
integrale aanpak komen. De heer Slob sluit zich aan bij de opmerkingen
van mevrouw Eijsink over de nazorg.

Kan de minister een onderbouwing geven van het budget voor de
overgangsregeling naar de lumpsumbekostiging? Is de uitgetrokken
5 mln. voor de overgangsregeling en de verhoging van de vaste voet van
1 fte voldoende? Hoe ziet het totaalbeeld eruit voor de scholen die met de
overgangsregeling te maken krijgen? Vooral de kleine scholen moeten
hierbij aandacht krijgen. Geldt de garantie van de minister bij de invoering
van de lumpsum in het primair onderwijs ook voor het praktijkonderwijs?
Zal zij erop toezien dat er geen scholen «omvallen» als gevolg van de
invoering van de lumpsumbekostiging? Zal de knelpuntenpot toereikend
zijn? De lumpsum lijkt ook hier vooral als een financiële operatie uit te
werken, terwijl de heer Slob graag had gezien dat er ook beleidsmatige en
onderwijsinhoudelijke ruimte was gecreëerd.

… [Nadere gedachtewisseling]

De heer Slob (ChristenUnie) is verheugd dat een aantal knelpunten is
geïnventariseerd, maar vraagt zich af of de scholen hiermee verder zijn
gekomen. Het is goed dat de minister erkent dat de overdrachtsmomenten
kunnen worden verbeterd. De heer Slob zal de scholen oproepen om
knelpunten in de uitvoering te melden. Zal de Kamer worden geïnformeerd
over het gesprek tussen de staatssecretaris en het UWV over de
strengere beoordeling van de structureel functionele belemmeringen?
Zodra de minister de Kamer heeft geïnformeerd over de inventarisatie van
de overdrachtsmomenten, zou het een goed idee zijn om opnieuw overleg
te plegen met de minister, de staatssecretaris en eventueel de minister
voor Bestuurlijke Vernieuwing en Koninkrijksrelaties.