De heer Rouvoet (ChristenUnie) wijst erop dat het fijn is dat er geld
beschikbaar komt, maar heeft aarzelingen bij de wijze waarop een deel
van dat geld wordt aangewend. De voorstellen van de ChristenUnie om
bepaalde effecten van de invoering van de Zorgverzekeringswet te voorkomen,
zijn indertijd echter verworpen. Ook hij is een voorstander van de
methode-Bolsius (geen generieke, maar gerichte maatregelen), maar hij
wil die verbreden.
Hoewel het totale pakket niet ongelukkig maakt, is er wel wat op te
merken over enkele maatregelen. Waarom kiest het kabinet voor de generieke
benadering? Er is toch geen reparatie over de volle breedte nodig?
Zo tikt de afschaffing van de MEP niet erg aan (€ 1 per week per huishouden).
Bovendien is het in strijd met vergroening van het belastingstelsel.
De hoge energieprijzen kunnen gezien worden als een kans om
energiebesparende maatregelen te stimuleren. Hierbij kan eraan gedacht
worden om de energiepremieregeling opnieuw te introduceren. Compensatie
kan elders gezocht worden.
Het gaat de fractie van de ChristenUnie niet primair om compensatie van
inkomensachteruitgang voor iedere groep. Er zijn namelijk ook bedoelde
effecten. Het gaat uiteindelijk om een evenwichtig koopkracht- c.q.
inkomensbeeld. Daarvoor zijn andere dan generieke maatregelen nodig,
zoals die in de tegenbegroting staan. Gedacht wordt aan verhoging van
de zorgtoeslag voor alleenstaanden, waarmee de scholieren ouder dan 18
jaar en studenten zonder studiefinanciering geholpen zijn.
Het kabinet heeft specifieke maatregelen aangekondigd voor gepensioneerde
ambtenaren en mensen met een ANW-uitkering, alsook extra
gelden voor beperking van de huurverhoging. Het is positief dat er iets
gebeurt, al tikt het niet erg hard aan. Levert dat wel maatwerk voor de
betrokken groepen op? Hoe zit het bijvoorbeeld met de andere 65-plussers
die er volgens de CPB-notitie op achteruit zijn gegaan? In deze CPB-notitie
is er overigens geen aandacht besteed aan onder anderen de zelfstandigen,
de studenten en de mensen met VUT of prepensioen. De indruk is
dat de zelfstandigen niet voldoende deel uitmaken van een evenwichtig
koopkrachtbeeld.
De koopkracht van chronisch zieken en gehandicapten verdient extra
aandacht. Het maakt een enorm verschil dat daarbij wordt uitgegaan van
een netto inkomen in plaats van een beschikbaar inkomen. Heeft het
kabinet daar oog voor? Geeft het kabinet nog een inhoudelijke en toegespitste
reactie op de voorstellen voor specifieke koopkrachtmaatregelen
van de CG-Raad en de Federatie Ouderenverenigingen?
Voor herstel van het vertrouwen in het kabinet moet ook de reparatie van
de koopkracht het eerst daar worden uitgevoerd waar die echt nodig is.
Anders blijft de indruk over het pakket maatregelen met het mooie totaal-
bedrag: too little en in bepaalde opzichten too late. Als je overigens niets
kapot maakt, hoef je ook niets te repareren.

Nadere gedachtewisseling
De heer Rouvoet (ChristenUnie) merkt op dat er niet te snel gesproken
moet worden over een breed draagvlak voor het pakket, want er zijn
wezenlijke opmerkingen gemaakt over de samenstelling en de richting
daarvan. De opmerking blijft staan dat wie niets kapot maakt, niets hoeft
te repareren. Er waren namelijk mogelijkheden om eerder in te grijpen;
voorkomen is immers nog altijd beter dan genezen. Degenen die tegen
onder andere de motie-Crone hebben gestemd, moeten zich dit dus wel
aantrekken.
Het was een mooi moment waarop minister De Geus gepassioneerd
raakte over de effecten van het kabinetsbeleid en riep dat het geld terug
naar de mensen moest gaan. Het geld moet natuurlijk bij de mensen
terechtkomen die het het hardst nodig hebben. In dit licht moeten de
opmerkingen worden gezien over de 375 mln. en niet in het licht van de
vergroeningsaspecten. Dit bedrag moet via de methode-Bolsius worden
ingezet: heel gericht. In dit verband heeft de minister een terechte opmerking
gemaakt over bedoelde effecten voor 20% van de huishoudens, bij
voorbeeld voor particulier verzekerden. Inderdaad is het heel moeilijk om
dat deel te onderscheiden. Het doel kan evenwel ook langs andere lijnen
bereikt worden. Zo zijn de chronisch zieken en gehandicapten degenen die
het meest last hebben gehad van de Zorgverzekeringswet en de andere
maatregelen. Vandaar de vraag om de voorstellen van de CG-Raad te
steunen. Langs een andere kan er wel degelijk gericht iets aan de onbedoelde
effecten gedaan worden. Het is ook van belang dat het gesprek
met de CG-Raad hierover met een open opstelling wordt ingegaan.
Gedacht wordt aan de voorstellen over de nominale premie en de anticumulatie
van eigen bijdragen. Het is ook wenselijk dat er een zodanige
planning in acht wordt genomen dat de conclusies bij de voorbereiding
van de begroting voor 2007 kunnen worden betrokken.