André Rouvoet signaleert een grote kloof tussen de politiek en de dagelijkse realiteit, vooral als je kijkt naar de praktijkervaringen, zoals die naar voren komen in de documenten bij het rapport. De regering wil deze bedrijfstak reguleren, maar in werkelijkheid is het een schimmige wereld vol met uitbuiting, vrouwenhandel, illegaliteit, misbruik, minderjarigenprostitutie en criminaliteit. De regering wil de arbeidsrechtelijke positie van prostituees verbeteren, ook fiscaal, maar de meeste prostituees zijn ontwetend van de consequenties van de opheffing van het bordeelverbod. De regering wil normale arbeidsverhoudingen, maar daar is geen sprake van. Er wordt gesproken over carrièreontwikkeling, maar in de praktijk willen veel vrouwen graag uitstappen, al is dat vaak onmogelijk omdat ze het geld nodig hebben. Daarnaast spelen zaken als dwang en intimidatie een rol. Mensen worden soms tegen hun zin in de prostitutie gehouden.

André Rouvoet is door de evaluatie gesterkt in zijn opvatting dat de opheffing van het bordeelverbod geen goede bijdrage is geweest aan het aanpakken van de vele misstanden. De legalisering heeft gezorgd voor een vlucht naar vormen die nog niet zijn gelegaliseerd, want daar is het meeste geld te verdienen. Uitgangspunt bij de opheffing van het bordeelverbod was dat de gemeenten dit het beste konden regelen. De nuloptie hoorde daar niet bij, maar in het Hoofdlijnenakkoord staat nu dat er rekening mag worden gehouden met het regionale aanbod. Het zou nog beter zijn de gronden waarop de gemeente kan besluiten geen vergunning ter verlenen, te verbreden. De heer Rouvoet pleit voor een ruimere interpretatie van het ruimtelijk criterium, waardoor gemeenten ook los van het regionale aanbod kunnen besluiten geen vergunning af te geven. Vanwege de wens van veel vrouwen om uit te stappen, moeten de middelen die voor de uitstapprogramma's ter beschikking worden gesteld niet alleen terechtkomen bij de projecten van organisaties met een neutralere visie op prostitutie, maar ook bij de opvangorganisaties met een langdurige ervaring met opvang, begeleiding en hulpverlening aan prostituees. De minister van Justitie moet het gesprek met deze organisaties aangaan om te zien welke rol zij kunnen spelen bij het realiseren van de doelstellingen die regering en Kamer gezamenlijk nastreven.