Om de drie weken mag ik een column aanleveren voor het huis-aan-huisblad de Swollenaer in mijn woonplaats Zwolle.

Onder embargo

Als Tweede-Kamerlid krijg je wel eens stukken onder embargo in handen. In het begin vond ik dergelijke geheime stukken heel spannend. Ik herinner me nog dat ik een dag voor Prinjesdag in de trein de troonrede al zat te lezen. Wat zou er gebeuren als ik dit document nu in de trein zou laten liggen, ging er even door mijn hoofd. U begrijpt dat ik deze gedachte verder geen ruimte meer heb gegeven.
Als het gaat om geheime stukken is het ook bijzonder als je stukken in handen krijgt die eigenlijk niet voor jou bestemd zijn. Zo heb ik lange tijd interne mails gekregen van de landelijke PvdA-fractie. Iemand van het PvdA-fractiesecretariaat had een naam die op één letter na dicht overeenkomt met mijn eigen achternaam. Een foutje is dan zo gemaakt. Ik kreeg onder meer uitnodigingen, interne fractienotities en zelfs een op-hoge-poten-mail van een (oud) PvdA Tweede-Kamerlid in mijn mailbox. Braaf stuurde ik altijd de mails weer door. Na er eerst wel even met een schuin oogje naar gekeken te hebben, zeg ik er eerlijkheidshalve bij.
Vorige week kreeg ik onder embargo het eindrapport van het Zwolse stadsdebat. Afgelopen vrijdag is dat stuk pas openbaar geworden. Ik was door de gemeente gevraagd er dan een reactie op te geven en moest het stuk dan wel van tevoren inzien. Het spannende gevoel bij stukken onder embargo is inmiddels wat verdwenen, maar ik heb met veel genoegen voor de troepen uit het toekomstdocument doorgelezen. Er zit muziek in deze stad. Net zoveel muziek als in de nieuwe piano die wij deze dagen thuis hebben aangeschaft. Zowel voor de stad als bij onze piano is het nu van belang de juiste zuivere noten aan te slaan. Een kwestie van goed gestemd zijn en flink oefenen. En dat kan in volle openbaarheid.

Arie Slob