Datum:             21 juli 2011

De heer Slob (ChristenUnie): Voorzitter. Ik heb namens mijn fractie weer met heel veel plezier ingecheckt voor dit algemeen overleg over de ov-chipkaart. Wat het uitschakelen van de strippenkaart betreft sluit ik mij aan bij de heer Verhoeven. Het kostenaspect weegt ook voor ons zwaar. Er zijn afspraken gemaakt; er is een claim van Zuid-Holland binnengekomen, en claims van allerlei andere provincies kunnen daar nog bovenop komen. Kan de minister aangeven of het echt een heel groot probleem is om te wachten op de eindbeeldstudies van de commissie-Meijdam? Of stuit dat op onoverkomelijke bezwaren?

Wij hebben al heel veel gesproken over de ov-chip. Het is belangrijk om dit traject goed te volgen, al zaten er wel wat overleggen tussen die gingen over de krantenberichten over de ov-chip. Ik heb erop aangedrongen ietwat verder te kijken dan de dag van vandaag. Heel veel dingen komen iedere keer weer terug, bijvoorbeeld de vragen die GroenLinks heeft gesteld over de slimme ov-chipkaart die zelf het goedkoopste tarief kan berekenen. Dat is natuurlijk een prachtig initiatief en wij zouden er ook voorstander van zijn, ware het niet dat zulke zaken halverwege de rit worden ontdekt wanneer ze niet meer inpasbaar zijn.

Daarom moeten wij nadenken over een langere termijnvisie. Dat moeten we samen met andere betrokkenen doen. De technische ontwikkelingen gaan door en de huidige chip wordt binnen niet al te lange tijd vervangen. Kan de minister dit oppakken met de andere betrokken partijen? We moeten namelijk voorkomen dat we straks weer in dezelfde situatie terechtkomen. Ik hoop dat de minister niet te snel zegt dat het haar taak niet is. Dit zijn zaken die opgepakt moeten worden.

Sommige dingen kunnen zelfs nu al verbeterd worden. De technische mogelijkheden zijn van dien aard dat wij de ov-chipkaart voor het bedrijfsleven een stuk aantrekkelijker zouden kunnen maken. Met de huidige ov-chipkaart is het vooral reizen op saldo, prepaid reizen. Een werknemer die met de ov-chipkaart reist, moet iedere rit declareren. Dat is absoluut niet aantrekkelijk. Dat is bureaucratisch en omslachtig. De ov-chipkaart kan ook postpaid worden gemaakt, waarbij men dus op rekening reist. De rekeningen worden dan rechtstreeks bij de werkgever neergelegd. Ik vraag de minister om dit op te pakken met de vervoerders en de provincies. Technisch is het al mogelijk. Ik weet ook dat er al over wordt nagedacht, ook door vervoerders. Waarom zouden wij dus wachten? Het gaat immers om belangrijke zaken en het biedt perspectieven om de ov-chipkaart ook echt aantrekkelijker te maken voor het bedrijfsleven.

Ik vraag aandacht voor de grensoverschrijdende lijnen. Met name in de grensregio Heerlen-Aken zijn er allerlei problemen. Naar mijn idee werkt de NS absoluut niet mee met een Duitse vervoerder, die paaltjes wil neerzetten zodat de ov-chipkaart grensoverschrijdend kan worden gebruikt. Het overleg daarover zit muurvast en dat is ontzettend fout. Als we het woord "Reiziger" met een hoofdletter R schrijven, dan geldt dat ook voor de reizigers in Limburg die over de grens heen willen. Ik vraag de minister om te bekijken of deze problemen kunnen worden opgelost.

Mijn volgende punt betreft de aangenomen motie-Slob over de landelijke kortingskaart spoor. We hebben nog geen reactie van de minister daarop ontvangen. Als die langs mij heen is geschoten, hoor ik dat graag. De tijd begint een beetje te dringen, want de NS wil al in augustus met de nieuwe voordeelabonnementen van start gaan. In onze motie hebben we uitgesproken dat deze voordelen overal toepasbaar moeten zijn zodat de reiziger niet telkens hoeft uit te zoeken welke regeling bij wie geldig is. "Reiziger" met een hoofdletter R betekent één lijn te trekken. De Kamer heeft de minister opgeroepen om daarmee aan de slag te gaan. Wat is de stand van zaken daaromtrent?

Wij krijgen veel klachten binnen, met name dat het ontzettend lang duurt om een nieuwe ov-kaart te krijgen als de oude kapot is. In de tussentijd moet men alles declareren. Een defect bankpasje is vaak binnen een, twee, hoogstens drie dagen afgehandeld. Hierbij moet men soms wel drie weken wachten. Dat is ontzettend vervelend. Kan de minister dit met klem op tafel leggen bij degenen die daarvoor in beweging moeten komen?

Voor meer informatie zie ook www.tweedekamer.nl.