André Rouvoet: Voorzitter. Ik zal met name op het inkomensbeleid ingaan; daarover heb ik daarstraks inderdaad het zwijgen toe gedaan. Uit de nota naar aanlei-ding van het verslag heb ik begrepen dat een verhoging van de eerste schijf 1,2 mld zou ople-veren. Dit kon ik niet terugvinden in de toelichting of in de tabel op pag. 30. Dit brengt mij tot een politieke vraag. Als dit inderdaad zo is, is het dan wel rechtvaardig? Ligt het niet veel meer voor de hand om een evenredige bijdrage te vragen van de mensen met een inkomen in de derde en de vierde schijf en de opbrengst daarvan te gebruiken om de koopkracht te com-penseren voor ouderen, gezinnen met kinderen en dergelijke groepen?

Mijn fractie heeft inzicht gevraagd in de ontwikkelingen van de koopkracht op de lange termijn. Ik moet zeggen dat ik het wel eens ben met de stelling van de PvdA in het voorlopig verslag dat het algemene beeld van de koopkracht vanwege de doorwerking van specifieke koopkrachteffecten steeds meer een vertekend en onvolledig beeld is. Ik ben het met de heer Crone eens dat je dit niet meer kunt afdoen met ’’er is een zekere spreiding, maar gemiddeld zit het wel goed’’. Verleden jaar hebben wij er uitentreuren over gesproken dat er inderdaad fikse groepen personen in reële problemen terechtkomen.

Verder vraag ik graag aandacht voor mijn amendement op stuk nr. 27, waarin het gaat om een andere opzet van de combinatiekorting, een ’’combinatiekorting-nieuwe stijl’’. Om-wille van de tijd zal ik hier de systematiek van de huidige combinatiekorting niet uiteenzetten. Wel wijs ik erop dat de combinatie van € 224 en de aanvullende combinatiekorting van nog eens  € 290 voor de minst verdienende partner, ertoe leidt dat tweeverdieners een extra fiscaal voordeel hebben ten opzichte van éénverdieners. Dit blijkt ook uit de stukken. Ik verwijs naar tabel 7 in de nota naar aanleiding van het verslag. Als je die tabel goed leest, zie je dat de belastingdruk voor tweeverdieners met kinderen en een inkomen van anderhalf keer modaal, een stuk lager ligt dan die voor kostwinnersgezinnen met anderhalf keer modaal.

Pratende nu over het beleid dat de staatssecretaris vorig jaar al aankondigde, denk ik dat hiernaar moet worden gekeken. Daarom hebben wij een voorstel gedaan voor een andere vormgeving van de combinatiekorting, namelijk een heffingskorting. U vindt alle technische gegeven in het amendement op stuk nr. 27. Voor 2005 komt het neer op € 448 voor de minst of niet-verdienende partner, mits de fiscale partners gezamenlijk niet boven 56 uur werken uit komen. Daarmee komt het karakter van een tegemoetkoming voor het combineren van arbeid en zorg onzes inziens beter tot uitdrukking. Mensen die minder werken teneinde de zorg voor kinderen op zich te kunnen nemen, derven inkomsten en partners die méér dan 56 uur werken, kunnen de kosten voor kinderopvang betalen uit een hogere verdienste. Dat is volgens mij een heel logische redenering en ons amendement komt aan die realiteit tegemoet. Daarmee vervalt ook het verschil tussen de fiscale behandeling van kostwinners en van ’’anderhalfverdieners’’, omdat er dan geen verschil in fiscale behandeling meer is die er in het huidige systeem wel is. De realiteit van onze samenleving wordt op deze wijze recht gedaan, doordat ook anderhalfverdieners blijven profiteren van deze korting. De opbrengst van de omzetting wordt door ons gebruikt voor een andere opzet van de arbeidskorting.

Ook dit is in het amendement op stuk nr. 27 opgenomen. Ik maak drie korte op-mer-kingen ter toelichting. In de eerste plaats wil mijn fractie er aandacht voor hebben dat er veel partners zijn met kleine banen en die derhalve parttime werken. Kijk naar de situatie van veel allochtonen: de man verdient te weinig en de vrouw verdient er met veel moeite nog wat bij om het inkomen op peil te brengen. Het blijft dan vreemd dat de arbeidskorting voor zulke kleinere banen zo laag is gesteld. Er zit een knik in dat opbouwpercentage en daardoor wor-den eenzijdig, bedoeld of onbedoeld, grotere banen gestimuleerd. Ons amendement haalt die knik eruit. Het tweede punt is dat de arbeidskorting verhoogd wordt in ons amendement om de armoedeval te verminderen. Het derde punt is dat het amendement ervan uitgaat dat hogere inkomens, vanaf de grens van derde of vierde schijf, niet meer zo nodig hoeven te worden ge-stimuleerd tot werken. Dat zijn drie redenen voor de amendering van de arbeidskorting waarop ik graag een adequate reactie verkrijg van de staatssecretaris.

Mijn fractie zal amendementen steunen die een verhoging van de aanvullende kinder-korting beogen. Er liggen wat dat betreft verschillende initiatieven en die zullen wij vanzelf-sprekend zeer welwillend bekijken, liefst gebundeld tot één initiatief. Wij willen er graag over meepraten. Wij hebben ons eerder sterk gemaakt voor een uitkering van de kinderkorting per kind, onder gelijktijdige bundeling van de kinderkorting, de aanvullende kinderkorting en de kinderopvanggelden in een kindgebonden budget. De plannen daarvoor kunnen tot nog toe niet op voldoende steun rekenen. Ik heb overigens wel begrepen dat het kabinet zelf ook doende is met het bundelen en stroomlijnen van die kinderregelingen. De staatssecretaris zal zich mijn eerdere pleidooien voor dit kindgebonden budget herinneren en begrijpen dat ik er graag over meedenk en dan ook onze plannen daarbij betrek.

De heer Vendrik (GroenLinks): Begrijp ik het goed dat de heer Rouvoet ervoor pleit dat elk Nederlands kind een ’’KGB’’ krijgt?

André Rouvoet: Ik laat alle associaties bij die afkorting aan degenen die deze associaties hebben. Als umet ’’KGB’’ een kindgebonden budget bedoelt, dan is mijn antwoord: ja. Ik wijs erop dat wij dit al een tijdje bepleiten, zodat u dit al langer had kunnen weten. Daarbij vatten wij kindgebonden budget op als een bundeling van kinderkortingen, aanvullende kinderkortingen en alle kinderopvanggelden zoals die er nu zijn. Aangezien wij daarvoor zelfs warme sympathie hebben gevonden bij de minister van Sociale Zaken, moet het een kwestie van tijd zijn voordat het kindgebonden budget er komt. Ook de staats-secretaris heeft er wel eens sympathie voor tentoongespreid. Wij houden daarom vol, ook bij dit onderwerp; het komt er vanzelf een keer van.

Voorzitter. Over het volgende kan ik kort zijn, omdat van wat ik erover wilde zeggen, al veel door de heer Vendrik is gezegd en het lijkt mij in het belang van onze vergadering om niet te veel te herhalen. Het betreft de buitengewone-uitgavenregeling, een onderwerp met een heel dynamisch en bijzonder karakter. Ik wil wel opgemerkt hebben – ik vermoed dat de heer Vendrik dit ook bedoelde te zeggen - dat wij van dit onderwerp kunnen vaststellen dat Kamer en staatssecretaris er tot nu toe in het overleg op een bijzonder constructieve manier uit zijn gekomen. Ik heb goede hoop dat wij er vandaag ook uitkomen, als het nog niet in alle opzichten goed geregeld zou zijn. De staatssecretaris zegt dat het ernaar uitziet dat het goed werkt; zo niet, dan komt hij erop terug. Er is geen onderuitputting. De heer Vendrik heeft zojuist een buitengewoon intelligente redenering opgehangen waaruit zou blijken dat het ervan afhangt of je net doet alsof er voor 2003 al wel een TBU was. Ik ben ook benieuwd naar de reactie van de staatssecretaris op dat punt.

In ieder geval ligt er een brief van de CG-raad met rekenvoorbeelden waaruit blijkt dat de nieuwe regeling bij specifieke uitgaven van € 250 een verslechtering inhoudt die kan oplopen tot zo’n € 1000 per jaar. Dat is niet de bedoeling van de nieuwe regeling geweest. Als dat het geval is, zullen wij er vandaag, althans in een eerste aanzet, voor moeten zorgen dat het ongedaan wordt gemaakt. Dat zou kunnen door een zelfstandig forfait voor chronisch zieken, arbeidsongeschiktheid en ouderdom mee te nemen voor de vermenigvuldigingsfactor van 1,65. Als ik het goed heb gezien, is dat de strekking van het amendement-Vendrik, waarvoor ik buitengewoon veel sympathie voel.