Datum:             8 december 2011

De leden van de ChristenUnie-fractie hebben met belangstelling kennis genomen van het onderhavige wetsvoorstel. Deze leden hebben eerder tijdens debatten aangegeven, dat een wetswijziging voor een verplichte meldcode wenselijk is. In Nederland is er per jaar sprake van afhankelijk van de definitie, tussen de 100.000 en 160.000 gevallen van kindermishandeling. Voor het bestrijden van kindermishandeling, wordt er met verschillende protocollen gewerkt. Deze leden zijn ervan overtuigd dat het instellen van een verplichte meldcode bijdraagt aan het zo veel mogelijk voorkomen, signaleren, stoppen en beperken van op te lopen schade bij mishandeling. Met dit wetsvoorstel worden organisaties namelijk verplicht om een meldcode op te stellen en het gebruik ervan te bevorderen. Op grond van het wetsvoorstel zullen bij of krachtens algemene maatregel van bestuur elementen worden benoemd die een meldcode minimaal dient te bevatten. Deze leden constateren dat het wetsvoorstel beoogt om niet het melden zelf verplicht te stellen. Dit laatste is voor deze leden van groot belang. Zij zijn het eens met de analyse in de MvT, dat het instellen van een meldplicht van weinig toegevoegde waarde is. Ook vinden deze leden het mooi om te lezen dat van de partijen naar wie het wetsvoorstel in consultatie is gegaan weinig negatieve reacties zijn teruggekomen. Wel hebben deze leden nog een aantal vragen.

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering helderheid te verschaffen over de  verwachte output dat gekoppeld is aan deze wetswijziging: Men beoogt een stijging van het percentage meldingen die volgende de verplichte meldcode zullen gaan lopen. Er wordt een stijging verwacht van 40% naar 60%. Welke impulsen worden aan het bekend maken van de code gegeven, zodat het aantal meldingen via deze code ook daadwerkelijk kan stijgen? Hoeveel professionals zijn er al bereikt met de campagne ‘zet de meldcode op de agenda!’?

De leden van de ChristenUnie-fractie verzoeken de regering inzichtelijk te maken hoe het staat met het kennisniveau van professionals over kindermishandeling en over organisaties die hulp kunnen bieden bij het signaleren van kindermishandeling? Uit het onderzoek ‘meldcodes kindermishandeling’ 1) blijkt dat een groot deel van de professionals behoefte heeft aan het volgen van een training of scholing voor het omgaan met vermoedens van kindermishandeling? Wordt met het implementeren van deze wet de vraag, vanuit het veld om deskundigheidsbevordering, ook meegenomen? Hoe gebeurt dit? Wordt hierbij ook rekening gehouden met verschillende doelgroepen, bijvoorbeeld de verschillen tussen jong/oud, man/vrouw, autochtoon / allochtoon?

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering helderheid te verschaffen over de relatie van de meldcode met de verwijsindex risicojongeren. Er zal, wanneer het AMK een onderzoek instelt naar aanleiding van een melding in de meeste gevallen ook melding gedaan worden aan de VIR. In welke gevallen wordt er geen melding gedaan aan de VIR en in welke gevallen wordt er wel een melding aan de VIR gedaan?

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering nader inzichtelijk te maken of pesten in het onderwijs ook een aanleiding kan zijn voor het hanteren van de meldcode? Deelt de regering het standpunt van de ChristenUnie dat het onwenselijk is wanneer scholen de vormen van fysieke of psychosociale kindermishandeling niet aan het AMK melden?

De leden van de ChristenUnie-fractie verzoeken de regering te onderbouwen waarom de stap ‘collegiale consultatie en eventueel raadplegen van het AMK of SHG’ wel onderdeel wordt van het Basismodel meldcode, maar waarom evaluatie en nazorg dit niet zijn?

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering, of zij bereid zijn om een meting te doen naar de capaciteit van de Steunpunten en de mogelijke toename van de werkbelasting van de Steunpunten AMK en SHG?

De leden van de ChristenUnie-fractie vragen de regering ten slotte of het mogelijk is om de verplichte meldcode ook van toepassing te laten zijn op medewerkers van het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers?