De heer Slob (ChristenUnie) hoopt dat de minister het de Kamer niet kwalijk neemt dat zij zo kritisch is. De fouten die in het verleden zijn gemaakt, ook door de Kamer, zijn de oorzaak van die kritische opstelling. Daarom hecht hij er aan om inzage te krijgen in het advies van de Landsadvocaat. In deze cruciale fase van het project moeten de afspraken echt zo waterdicht zijn als mag worden verondersteld. Hij is verheugd dat er in de onderhande-lingen met België geen formele koppeling is gelegd met andere dossiers, want Nederland heeft zo zijn handen vrij in de onderhandelingen over de Westerschelde en dat zal nodig zijn.

De dienstregeling 2007 brengt veranderingen met zich mee voor de «gewone» treinreiziger doordat de reistijden langer worden en hij vaker zal moeten overstappen. De heer Slob maakt hier bezwaar tegen, ook al bieden de concessies wat meer ruimte voor alle reizigers.

 

De minister verwacht geen nieuwe claim van de HSA, maar de claim die eerder is ingediend, ligt er nog wel. Zij schrijft in haar antwoord dat HSA een herberekening zal maken. Is zij daar niet te optimistisch over? De passage in het antwoord van de minister dat Frankrijk wil nagaan of de marktvraag een hogere frequentie op Parijs rechtvaardigt, baart de heer Slobzorgen. Hij heeft begrip voor de terughoudendheid van de minister nu de onderhandelingen tussen de vervoerders nog gaande zijn, maar de uitkomst van die onderhandelingen kan ook consequenties hebben voor de bezetting van de lijn in andere landen. Misschien is het goed dat de minister zich nu al voorbereidt op «agreed minutes» met Frankrijk, want hij vreest dat die onvermijdelijk zijn.

 

Het is een «understatement» van de minister dat het zeker lijkt dat met het beschikbare budget van € 594 mln. kan worden volstaan. Het zou er nog eens bij moeten komen dat het nog duurder wordt. Het geld dat eventueel niet wordt gebruikt, wordt bestemd voor de spoorsector. De heer Slob vindt dat dit ook zo moet worden afgesproken en biedt aan daar desnoods een Kameruitspraak over te vragen.

 

Het is lastig om een beoordeling te geven over de risicoreservering, omdat niet duidelijk is of er alternatieven zijn. De minister schrijft dat zal worden gekozen voor de meest rendabele oplossing, maar daarmee is nog steeds niet duidelijk welke alternatieven er zijn; die kunnen dus ook niet op waarde worden geschat. Wil de minister daar nog op ingaan?