De heer Slob (ChristenUnie) vraagt zich af of het kabinet op 4 maart heeft gekozen voor de koninklijke route uit angst dat de schikking niet goed zou vallen in de samenleving. Hoe verhoudt de keuze voor de koninklijke route zich tot het optreden van de ministers van VROM en Verkeer en Waterstaat in de onderhandelingen? Hij blijft het vreemd vinden dat men eerst gaat onderhandelen met een breed front van opdrachtgevers over een schikking en vervolgens om principiële redenen afziet van een akkoord.

 

Ook hij vindt dat de keuze voor de juridische route slecht te rijmen valt met het feit dat de insteek van het rijk vanaf het begin meer gericht zou zijn geweest op het verbeteren c.q. normaliseren van de verhoudingen. In de beantwoording van de schriftelijke vragen wordt geen antwoord gegeven op de vraag wat onder een substantieel bedrag moet worden verstaan of hoe hard de claim van € 150 mln. is. Is het volstrekt duidelijk dat er geen hoger bedrag dan € 65 mln. te halen valt? Zijn fractie zou graag zien dat er een hoger bedrag uit de bus komt. Hij is ervoor dat het kabinet opnieuw de onderhandelingen opstart, als het denkt dat er meer te halen valt. Werpt het feit dat de NMa-boetes in de GWW-sector lager uitvallen dan de aan-vankelijk beraamde € 135 mln. nieuw licht op de zaak? Hoe eendrachtig is de samenwerking met de andere opdrachtgevers geweest? Het kabinet stelt in de beantwoording dat de andere overheden op de hoogte zouden zijn geweest van de gang van zaken inclusief het feit dat het akkoord op 4 maart in de ministerraad besproken zou worden. De andere overheden geven echter het signaal dat zij zich overvallen hebben gevoeld door de actie van het kabinet. Kan de regering hierop ingaan? Procederen zal voor de meeste overheden geen serieuze optie zijn. Wat wordt bedoeld met de opmerking dat het andere overheden dan het rijk vrijstaat om van deze lijn af te wijken?

 

Zijn fractie is niet overtuigd dat het voeren van een juridische procedure de beste oplossing is. Het maatschappelijk belang lijkt hem het beste gediend met een hernieuwde poging tot schikken. Lange juridische procedures zijn vaak geldverslindend. Hij hoopt dat het kabinet alsnog tot een andere afweging zal komen.

Hij sluit zich aan bij de vragen over de 1-meiregeling.