Datum:             8 september 2011

De heer Slob (ChristenUnie): Voorzitter. We spreken vandaag over een belangrijk

onderwerp. Door de jaren heen was het de Kamer een eer en genoegen om zich over partijgrenzen heen in te spannen om het aantal slachtoffers in het verkeer zo laag mogelijk te houden. We zijn ook altijd blij geweest als de dalende trend in de cijfers doorzette, hoewel elk slachtoffer er een te veel is. Ik zou die daling graag willen vasthouden.

Mijn fractie maakt zich wel wat zorgen. Onvermijdelijke bezuinigingen zouden nu ook gevolgen kunnen gaan krijgen voor ons verkeersveiligheidsbeleid. De bezuinigingen op organisaties die zich daarvoor sterk maken, zijn al genoemd. Mijn fractie heeft ook grote moeite met die bezuinigingen. Verder denk ik aan bezuinigingen bij de gemeenten, die verantwoordelijk zijn voor het fietsbeleid. Fietsers vormen een heel kwetsbare groep in het verkeer. Ik denk ook aan scholen, die de verkeerseducatie op een lager pitje zijn gaan zetten omdat ze met bezuinigingen worden geconfronteerd. Daarnaast denk ik aan de politie, die het registreren van gewonden en dergelijke niet als kerntaak ziet, waardoor niet alle cijfers bekend zijn. Ik vraag hier toch nadrukkelijk aandacht voor. Ik zou het erg vinden als noodzakelijke bezuinigingen op een verkeerde plek terechtkomen en we volgend jaar met cijfers geconfronteerd worden die toch een stuk erger zijn dan de huidige cijfers. De registratie van gewonden is een lastige kwestie. We weten dat de verzekeringsmaatschappijen wel redelijke cijfers hebben. Ik vraag de minister om te kijken of die cijfers openbaar kunnen worden gemaakt. We kunnen ze dan ook gebruiken voor het maken van goede keuzes op dit gebied.

De verkeerseducatie komt op een lager pitje te staan bij scholen, maar het is wel belangrijk dat we ons op ouderen richten. Terecht is aangegeven dat dit een speerpunt is, maar het is ook belangrijk om de beginnende fietser op een goede manier te begeleiden. Ik wil dat onder de aandacht van de minister brengen.

Mijn fractie aarzelt of de verhoging van de leeftijd voor de rijbewijskeuring een verstandige keuze is. Zo'n keuring is voor iedereen een nieuw moment om na te denken over de vraag: wat is wijsheid in mijn situatie? Wij willen veel meer gericht kijken of we die keuringen niet soepeler kunnen laten verlopen. Ik heb daarover Kamervragen gesteld, omdat mensen daar soms grote problemen mee hebben. Ze melden zich bijvoorbeeld keurig op tijd aan, maar moeten vervolgens wel heel erg lang wachten op de medisch specialist. Ze kunnen dan een tijd lang hun rijbewijs niet gebruiken omdat de vervaldatum is verstreken. Dat moet worden aangepakt. Er zijn ook mensen die zich al heel vroeg aanmelden en verrassend snel worden geholpen, maar dan gaat hun nieuwe rijbewijs al veel eerder in. Je zou eigenlijk verwachten dat dit met ingang van de vervaldatum gebeurt. Nu worden deze mensen op termijn op extra kosten gejaagd. Ik vond de antwoorden op de schriftelijke vragen niet heel erg overtuigend. Ik vraag de minister toch een extra slag te maken. Op dit punt is volgens mij winst te boeken, ook als het gaat om verkeersveiligheid.

Ik ben blij met de uitvoering van een motie die ik samen met collega De Rouwe heb opgesteld over het doorgeven van mededelingen van de politie over overtredingen en dergelijke aan het CBR. Dat gebeurt nu handmatig; daar is dus nog papier bij betrokken. Het zou mooi zijn als dit ook digitaal kan gebeuren. Ik vraag de minister om zich daarvoor in te zetten en om te monitoren, opdat we uiteindelijk wel die 100%-melding krijgen.

In de Kamer heb ik eerder aandacht gevraagd voor de 30 kilometerzones. Collega Aptroot zei indertijd: dit is niet helemaal het goede moment. Dit AO over verkeersveiligheid is wel het moment. Ik wil uiteindelijk heel harde sancties hebben, met inname van het rijbewijs als mensen zich echt te buiten gaan in de 30 kilometerzones. Nu gaan de boetes en dergelijke wel wat omhoog, maar ik wil ook een visie van het kabinet hebben op de inname van rijbewijzen. Dat hoeft niet direct, maar ik wil dit onderwerp wel terug laten komen in de Kamer.

We hebben de afgelopen tijd veel gesproken over landbouwtrekkers. Ik ga daar niet veel meer over zeggen. Ik wil de discussie niet overdoen. Ondertussen heeft Transport en Logistiek Nederland opnieuw duidelijk gemaakt hoe ernstig de situatie is. De minister heeft nog geen uitgebreide reactie gegeven op het rapport van de Onderzoeksraad Voor Veiligheid. Wat is er nog nodig om hierover toch een keer een verstandig besluit te nemen? Misschien stel ik een retorische vraag, maar ik wil dit punt wel genoemd hebben. Er is veel gezegd over scootmobielen. De minister wil geen verplichte achteruitkijkspiegels. Misschien snap ik dat een klein beetje in algemene zin. Maar waarom zouden we dit in de toekomst niet voor nieuwe scootmobielen verplicht stellen? Dan kun je op termijn werken aan een extra stukje verkeersveiligheid.

Tot slot kom ik op de ambulances. Ik heb vragen gesteld over de B-ritten, die niet over de vluchtstroken mogen. De minister antwoordde dat zij niet van plan is dat wel toe te staan. Ik vind dat jammer, want ik denk dat er wel mogelijkheden voor zijn en dat het niet noodzakelijk is om zo rigide te zijn. Voor de mensen die vervoerd worden, is het echt heel vervelend als ze in files terechtkomen en als iedere keer weer wordt opgetrokken, gestopt en dergelijke. Het gaat bijvoorbeeld om kankerpatiënten die voor bestraling naar het ziekenhuis moeten. Deze situatie kunnen we voorkomen, maar de minister wil dat niet. Ik ben door de vakgroep van ambulancechauffeurs uitgenodigd om een keer zelf zo'n ritje mee te maken. Ik wil de minister uitnodigen om mee te gaan. We gaan dan gestrekt achterin en zullen zo'n rit zelf ervaren. Er wordt gevraagd of dat samen kan. Nee, dat kan niet. Er ligt altijd één persoon in de auto. Misschien leidt de ervaring tot een heroverweging van de antwoorden die ik heb gekregen. Ik vind ze toch teleurstellend. Als beide ministers meewillen, is er vast nog wel een extra wagen te regelen.

Voor meer informatie zie ook www.tweedekamer.nl.