Voorzitter. Er is voortgang geboekt met het verfijnen van de regeling. Goed dat de rolstoel en het PGB voor huishoudelijke hulp onder de tegemoetkomingsregeling gaan vallen en dat er ook een oplossing lijkt te zijn gevonden voor de hulpmiddelen.

Maar er zijn nog steeds groepen die niet worden bereikt. Door de koppeling aan de huur- en zorgtoeslag worden deze groepen dubbel getroffen. De ChristenUnie maakt zich zorgen over de resultaten van de koopkrachtberekeningen voor huishoudens met extra zorgkosten van het Nibud. Uit deze berekeningen blijkt dat chronisch zieken en gehandicapten er komend jaar meer dan andere groepen in koopkracht op achteruit zullen gaan. De chronisch zieken en gehandicapten met hoge zorgkosten worden het hardst getroffen. Herkend de staatssecretaris deze cijfers? Is met deze negatieve koopkrachteffecten rekening gehouden of is de achteruitgang groter dan verwacht?

Daarbij is het ook belangrijk dat heel zorgvuldig gekeken wordt naar de effecten van de stapeling van regelingen voor chronisch zieken en gehandicapten.

Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de veranderingen in het geneesmiddelenbeleid. Voorkomen moet worden dat het gebruik van goedkope medicijnen wordt bestraft met het mislopen van een tegemoetkoming in de zorgkosten, bijvoorbeeld vanwege het ontbreken van bepaalde bestanddelen of een te lage dosering. Beleidsdoelstellingen moeten op elkaar aansluiten. Dit lijkt mij een belangrijk aandachtspunt om mee te nemen bij de verdere verbetering van de afbakening.

 Wat is op dit moment de stand van zaken met betrekking tot de implementatie van de uitvoering van de Wtcg door de ketenpartners? Kan de staatssecretaris garanderen dat alle rechthebbenden (die op dit moment in beeld zijn) ook daadwerkelijk en tijdig de compensatie ontvangen?  

Er doen zich knelpunten voor bij de uitvoering van de Wtcg-korting van 33 procent op de eigen bijdrage AWBZ. Het is voor budgethouders belangrijk dat deze korting zo snel mogelijk wordt doorberekend, omdat zij anders in moeilijkheden komen bij de besteding en verantwoording ervan. Er lag een afspraak met de zorgkantoren dat zij dit in juli zouden doen, maar dat is nog steeds niet gebeurd. Ook hebben gemeenten nog geen duidelijkheid over hoe zij deze korting moeten gaan financieren. Wat is de stand van zaken in het overleg met de VNG over de korting op de eigen bijdrage WMO?

Het is positief dat de staatssecretaris bereid in om ook mantelzorg als afbakeningscriterium te hanteren. Mijn fractie vraagt zich wel af of het mantelzorgcompliment het juiste aangrijpingspunt is voor een goede regeling. Worden alle rechthebbenden op deze manier wel bereikt? Ligt het niet veel meer voor de hand om aansluiting te zoeken bij de gebruikelijke zorg?

Ik ben blij dat uniforme registratie van hulpmiddelen door zorgverzekeraars mogelijk blijkt te zijn. Ik ga ervan uit dat dit betekent dat het gebruik van hulpmiddelen per 1 januari 2010 onder de tegemoetkomingsregeling zal kunnen vallen. En dat dit ook gevolgen heeft voor de compensatie van het verplicht eigen risico (uitvoering motie Wiegman). Graag een bevestiging.

Een belangrijke conclusie van de Taskforce is dat een verdere verfijning van de regeling op grenzen stuit en nooit alle groepen zullen kunnen worden bereikt. Daarom is het positief dat de Taskforce een separaat traject is gestart om de mogelijkheden van de toepassing van ICF in het kader van de Wtcg te onderzoeken. Wanneer kan de Kamer de resultaten van dit onderzoek verwachten?

In de tussentijd moet verder worden gewerkt aan een verdere verbetering van de regeling. Daar moeten nog wel wat slagen worden gemaakt. Daarbij zou het ook goed zijn om te bekijken welke mogelijkheden er zijn om patiënten meer instrumenten in handen geven om zelf gaten te dichten. De ChristenUnie pleit voor de invoering van een hardheidsclausule, zodat mensen die wel in aanmerking menen te komen voor de regeling, maar niet worden opgespoord op grond van de huidige criteria daarop een beroep kunnen doen.

Ik begrijp de bezwaren die worden aangedragen tegen het instellen van een meldpunt. Maar voor een goed afgebakende groep, zoals mensen die gebruik hebben gemaakt van revalidatiezorg in ziekenhuizen, zou dit volgens mij wel een goede (voorlopige) oplossing kunnen zijn. Waarom kan dit trouwens niet gewoon via een aanvraagprocedure bij het CAK, zoals dit ook gebeurt voor mensen met een AWBZ-indicatie voor onbepaalde tijd of vrouwen in de vrouwenopvang? De PCOB doet hiervoor ook enkele goede suggesties. Ik zou de staatssecretaris willen vragen hier goed naar te kijken.

Ik mis in de voortgangsrapportage specifieke aandacht voor mensen met zeldzame aandoeningen. Dit is een zeer kwetsbare groep, die nog niet goed in beeld is bij het CAK.

Tenslotte nog een opmerking over het belang van meer samenwerking in de verschillende regelingen op het terrein van zorg en sociale zekerheid. Ik wijs daarbij ter inspiratie op het plan van aanpak Heroriëntatie Hulpmiddelenzorg, een gezamenlijk initiatief van ZN, de CG-Raad en CSO om hulpmiddelen bij één loket onder te brengen.