Ik blijf liever in het Nederlands over goed bestuur praten. De kabinetsbrief leest niet makkelijk weg, zeker niet als je niet goed thuis bent in alle vaktermen die in de gezondheidszorg rond gaan, met de daarbij behorende instituten en wetten, die allemaal afgekort worden: het gaat dan om dbc’s in de Zvw, en zzp’s in de AWBZ, raden van bestuur en toezicht, NMa en NZa enzovoort.

Het hoort er allemaal bij en we moeten ook niet vergeten dat we over een hele goede gezondheidszorg beschikken in ons land. En dat willen we graag zo houden. Daar hoort goed bestuur bij, regelgeving en toezicht. Mijn hoofdboodschap vandaag was wel dat er niet per se nieuwe regels bij verzonnen moeten worden. Vaak is het ook een kwestie van toepassen wat we al hebben, en duidelijker maken wat we met elkaar bedoelen. En bij heel veel zaken merk je ook dat het gaat om cultuur en vertrouwen wat zich moeilijk in structuren laat gieten. Het is zelfs een risico dat we 'vertrouwen' teveel professioneel gaan wegorganiseren. Vertrouwen moet vooral te maken hebben met wederkerigheid. Die wederkerigheid kan pas goed tot bloei komen in overzichtelijke gemeenschappen; niet in onpersoonlijke mega-organisaties.

Maar wat heeft dit nou met Luuk te maken? Wie is Luuk?

Luuk Koning heb ik vorige week ontmoet tijdens een werkbezoek aan De Wijngaard in Bosch en Duin. Hij heeft een zeldzame stofwisselingsziekte en is daardoor ernstig lichamelijk beperkt. Voor hem is goede zorg ontzettend belangrijk. Hij is ervan afhankelijk. Ik heb de afgelopen dagen, ter voorbereiding op het debat nog regelmatig aan hem gedacht. Het gaat uiteindelijk allemaal om mensen als Luuk. Goed bestuur is belangrijk om zorg voor mensen te garanderen. Een goed bestuurder kun je alleen maar zijn als je niet alleen verstand hebt van financiën enzo, maar vooral weet voor wie je het doet en wat er onder patiënten en bewoners van instellingen leeft. Wat zij belangrijk vinden. En dan kan het verstandig zijn om de clientenorganisaties te versterken met instemmingsrecht bijvoorbeeld, maar de cliënt/patiënt zal vooral een plek moeten hebben tussen de oren van bestuurders. In De Wijngaard ben ik betrokken personen tegengekomen. In Den Haag moeten we opletten dat we deze betrokken personen niet murw gaan maken met te veel nieuwigheden en daarbij behorende stapels papier…

Esmé Wiegman