Arie Slob memoreert dat heftige debatten in het verleden tot gevolg hebben gehad dat tot dit onafhankelijke onderzoek is besloten. Het moest een stevig onderzoek worden waarbij de onderste steen boven moest komen. Dat gebeurt nu ook. Het is begrijpelijk dat dit in het veld af en toe pijn doet. Deze signalen moeten natuurlijk serieus worden genomen, maar de Kamer moet niet bij iedere kreet om de tafel gaan zitten. De commissie heeft de ruimte gekregen om aan de slag te gaan; de Kamer moet dan haar plaats kennen en de werkzaamheden van de commissie niet onnodig frustreren.
Het is wel van belang om vast te stellen of de commissie binnen haar taakopdracht blijft. Naar de mening van de heer Slob is dat het geval. Hij is tevreden over de antwoorden van de staatssecretaris op de vragen over de kosten van het onderzoek en het tijdstip waarop het onderzoek moet zijn afgerond. Er is nu een einddatum voor het onderzoek gesteld. Dit moet een harde datum zijn, zodat dan daadwerkelijk over de conclusies kan worden gesproken. De Kamer moet met betrekking tot de financiën een zekere terughoudendheid betrachten. Als voor een parlementaire enquête was gekozen, had daar ook een behoorlijk prijskaartje aan gehangen. Het kost geld, maar de heer Slob is ervan overtuigd dat er heel wat op de kant wordt getrokken, zodat duidelijk wordt wat er in het verleden allemaal verkeerd is gegaan op financieel gebied. De onrechtmatigheden die daardoor zijn ontstaan, kunnen dan worden rechtgetrokken.

De heer Slob ziet niets in het voorstel inzake de BVE-sector van de heer Tichelaar. De Kamer moet niet op de stoel van de commissie-Schutte willen gaan zitten. De commissie heeft een bepaalde ruimte om af te wijken als zij in de praktijk merkt dat dingen anders moeten. Gezien de deskundigheid van de commissie, zal zij daarmee zorgvuldig omgaan.