De heer Rouvoet (ChristenUnie) memoreert dat hij in het vorige algemeen overleg kritische kanttekeningen heeft geplaatst bij de te afwachtende houding van de Nederlandse regering die uit de voorbereidende notitie voor de IGC sprak. Dat kwam in Rome ook tot uitdrukking bij het onderwerp van de eigen commissaris met stemrecht. In die zin sluit hij zich bij de daarover gemaakte opmerkingen aan. Het is inderdaad aan de regering om haar onderhandelingsstrategie te bepalen, maar dat wil nog niet zeggen dat dit soort aangelegen punten alleen moeten worden besproken als andere lidstaten dat opvoeren.

Ook hij steunt de stapsgewijze benadering bij het gemeenschappelijk beheer van de buitengrenzen. Het is hem echter nog niet geheel helder wat de regering zich voorstelt bij de invulling van de stapsgewijze benadering. Verder krijgt hij graag een toelichting op de financiering in dezen. Enerzijds wordt immers gesteld dat de lidstaten zelf verantwoordelijk zijn voor de financiering. Anderzijds is communautaire financiering mogelijk als sprake is van samenwerking met een duidelijk toegevoegde waarde voor de Europese Unie. Dat laatste is bij samenwerking en gemeenschappelijk beheer al snel aan de orde.

Voorts kan hij zich vinden in het regeringsstandpunt over de immigratiequota. De vraag is echter of de uitgebreide studie op dit punt wel zoveel nut heeft als de meeste lidstaten nu al van opvatting zijn dat sprake moet blijven van een nationale bevoegdheid.

Tot slot merkt hij op dat het bijna gênant is dat het Statuut leden Europees Parlement er nog steeds niet is en dat opnieuw wordt gesteld dat het voor de eerstvolgende Europese verkiezingen moet zijn vastgesteld. Het is goed dat zich nu overeenstemming lijkt af te tekenen. Waarom wordt er echter niet gesproken over de verruiming van voorrechten en immuniteiten, zoals het Europees Parlement wenst?