Bijdrage debat De VN en Israël en Irak

donderdag 26 september 2002 18:43

Tineke Huizinga-Heringa: Gisteren (25 september jl.) was me niet direct helemaal duidelijk waarom collega-Rosenmöller dit Interpellatiedebat aanvroeg. Inmiddels is het me al iets duidelijker. Het gaat vandaag niet om een debat over het Midden-Oosten of over Irak, daarover spreken we volgende week. Vandaag spreken we over het verschil in behandeling van VN-resoluties.

Mevrouw Huizinga-Heringa<`/b> (ChristenUnie): Gisteren (25 september jl.) was me niet direct helemaal duidelijk waarom collega-Rosenmöller dit Interpellatiedebat aanvroeg. Inmiddels is het me al iets duidelijker. Het gaat vandaag niet om een debat over het Midden-Oosten of over Irak, daarover spreken we volgende week. Vandaag spreken we over het verschil in behandeling van VN-resoluties.

New York
Op een beeld voor het gebouw van de Verenigde Naties in New York staat een Bijbeltekst (Jesaja 2:4): "dat de zwaarden tot ploegscharen worden omgesmeed". Een aansprekend citaat, dat roept om de inzet van volken en staten om vrede te brengen waar dat kan. Hoewel het resultaat soms teleurstelt en steeds voortdurende conflicten ons moedeloos kunnen maken, blijft dat het streven en de verwachting van vrede beslissend voor onze inzet in het buitenlands beleid.

Het is daarom goed dat er een “genootschap” i.c. de Verenigde Natie is waarin de internationale statengemeenschap zaken van internationale politiek en recht bespreekt. Ook is het goed dat de Veiligheidsraad een bijzondere bevoegdheid heeft aangaande vrede en veiligheid. Die raad verdient ons respect, maar het is wel voluit een politiek orgaan, waarin ook landen stem hebben die van geen kant deugen. Je zou kunnen zeggen: de geloofwaardigheid van de Veiligheidsraad gaat zover als de politieke betrouwbaarheid van zijn leden. Niet voor niets was die geloofwaardigheid en ook de effectiviteit zeer beperkt ten tijde van de Koude Oorlog.
Natuurlijk zijn we op grond van het Handvest van de VN wel verplicht resoluties serieus te nemen. Zoals we dat met onze moties ook doen, nietwaar? Maar, de ene resolutie is de andere niet. De resoluties 242 en 338 blijven bijvoorbeeld bouwstenen voor elk vredesproces in het Midden Oosten.

Resoluties
De opmerking van de Minister van Buitenlandse Zaken a.i. dat niet alle resoluties op één hoop kunnen worden gegooid, is politiek volledig juist. Een resolutie kan een pacificerend signaal hebben, ook kan druk worden uitgeoefend door (de dreiging met) inzet van niet-militaire middelen of tenslotte kan een preventief militair ingrijpen nodig zijn om erger te voorkomen. Wel staat vast dat een aangenomen Veiligheidsraadresolutie naleving verdient, maar wat dat in praktijk betekent, verschilt per resolutie. Wanneer het gaat om sancties dan zijn ze – zoals bekend –zelfs rechtens bindend voor ook ons beleid en onze rechtsorde. De meeste resoluties zijn veel minder vergaande politieke wilsuitspraken.

Irak en Midden-Oosten
De situatie in Irak en het Midden Oosten is niet gelijk. En het is dan ook niet verstandig deze verschillende situaties aan elkaar te koppelen. De fractie van de ChristenUnie vindt het daarom begrijpelijk dat er verschillende VN-resoluties worden opgesteld. Daar komt bij dat de benadering van een dictator als Saddam Hoessein anders moet zijn dan de benadering van 2 partijen die elkaar in de houdgreep hebben, zoals in Israël het geval is. Inzet van militaire middelen in Irak zou vrede en stabiliteit in de regio dichterbij kunnen brengen. Dat ligt anders in het Midden-Oosten. Ik heb niet de indruk dat het opzeggen van bijvoorbeeld het Associatieakkoord de vrede in het Midden-Oosten dichterbij brengt. Ik verwacht dan ook niet dat íemand pleit voor het binnenvallen van Israël of een overleg van het Kwartet met Saddam Hoessein. Of zie ik dat verkeerd? Voor het overige verwijs ik naar het debat van enkele weken geleden. Het kan geen kwaad er nog even de vinger bij te leggen dat president Bush gelukkig meer respect wil tonen voor de VN dan sommigen in deze Kamer verwachtten.

Raar debat
Al met al blijft dit een raar debat. Het onderwerp heeft niet het karakter van spoed. Maar goed, als mevrouw Duisenberg haar stem verheft dan kan het Binnenhof natuurlijk niet stil blijven. Politiek gezien is dit een debat waar onze fractie nog wel een zeer kritische kanttekening bij wil plaatsen. Natuurlijk gaat het de heer Rosenmöller niet om het gedogen op wereldschaal aan de kaak te stellen. Het gaat om iets anders, nl. het verbinden van twee zeer verschillende conflicthaarden, met elk hun eigen specifieke omstandigheden aan elkaar te verbinden. Het verbinden van de zaak-Irak met het Israelisch-Palestijnse conflict is niet de bedoeling van de Amerikanen of van Europa, maar een typische Arabische en in dit geval ook zeker Iraakse positie. Saddam Hoessein kan tevreden zijn, maar dat gunt mijn fractie hem niet.
Labels
Bijdragen

« Terug

Reacties op 'Bijdrage debat De VN en Israël en Irak'

Geen berichten gevonden

Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.

Archief > 2002 > september