Jij maakt in de Tweede Kamer nu wel heel wat mee zeker, met die LPF en zo’, met die woorden word ik regelmatig aangesproken. Er is een soap bezig in de Tweede Kamer en ik als vers Tweede Kamerlid zit er met mijn neus bovenop, eerste rang als het ware. Denkt men.
Ik moet ze teleurstellen, de mensen die dat denken. Of misschien wel geruststellen. Ik merkte bijna niets van alle spanningen, ruzies en ontwikkelingen binnen de LPF. En dat terwijl deze partij ook nog op de verdieping boven die van de ChristenUnie zetelt. Journalisten die zich geniepig verschansen op een zoldertje, een lift die bijna bezwijkt onder het gewicht van het aantal persmensen, een kamerlid dat zijn zelfbeheersing verliest en een flinke mep uitdeelt: ik las het in de krant of zag het op televisie. Net als u.

Mijn dagen in de Kamer bestaan uit heel veel vergaderen. Vlak na mijn aantreden werd ik benoemd als lid van de enquêtecommissie Srebrenica. Daar zit enorm veel werk aan vast. Werk waarover je met niemand mag praten. Voor je het weet liggen vertrouwelijke commissiestukken en besluiten op straat en dat zou slecht zijn voor de goede naam van de enquêtecommissie en van de Tweede Kamer. Daarom vergaderen wij in een geblindeerde ruimte. Vaak van ’s ochtends tot acht uur ’s avonds. Rond zessen happen we, al vergaderend, een paar broodjes weg. Geen dinerpauze, alleen af en toe vijf minuutjes de benen strekken. Werk dat in de schaduw gedaan wordt. Geen publiciteit of pers. Dat komt wel bij de openbare verhoren en bij de presentatie van het eindrapport.

Moevergaderd thuisgekomen, pak ik de krant of zet de televisie aan. Daar is het volop LPF-soap. Zo blijf ik op de hoogte van sappige details en de laatste roddels.
Zo was het tot deze week in ieder geval. Maar de val van een kabinet dreunt door, ook bij een vergaderende enquetecommissie. Zo’n gebeurtenis zet de Haagse wereld volledig op z’n kop. Op de commissievergaderingen speelt nu de vraag welke onderwerpen controversieel zijn en welke niet. In feite de vraag:welke voorstellen gaan we nog behandelen en welke stellen we uit tot na de installatie van een nieuw kabinet. Dat leidt tot verhitte discussies. Vooral omdat de LPF gezegd heeft vanaf nu het kabinet zoveel mogelijk te zullen dwarsbomen.

Na de val is alles anders geworden, onzeker. Kamerleden moeten weer scoren, de pas opgeborgen verkiezingsposters kunnen weer uit de kast. Verkiezingsprogramma’s nog eens tegen het licht gehouden. En de enquetecommissie? Die vergadert gewoon door.
Rare wereld, dat Den Haag.

Deze column is verschenen in het Friesch Dagblad