Het CDA moet eens ophouden met etikettenplakkerij en ook in verkiezingstijd recht doen aan feiten en omstandigheden en vooral aan mensen. Om premier Balkenende te parafraseren in de Algemene Politieke Beschouwingen: ‘laten we eerlijk zijn’. Het is echt onzin de ChristenUnie ‘links’ te noemen, of een partij die alleen maar oppositie voert. Het CDA weet wel beter en zou de ChristenUnie juist als bondgenoot moeten zien.

Dit stelde Arie Slob, tweede man van de ChristenUnie bij de komende Kamerverkiezingen tijdens een spreekbeurt voor zijn partij in Bedum (Groningen). Aanleiding voor zijn uitspraken is de waarneming dat het CDA kennelijk bezig is met een stevig staaltje etikettenplakkerij: minister van EZ Joop Wijn heeft het over ‘rooie Rouvoet’ in het ND; het Kamerlid Mirjam Sterk noemt de ChristenUnie ‘christelijk GroenLinks” (BNR, 16 oktober 2006); dezelfde Mirjam Sterk laat zich samen met collega CDA-Kamerlid Jan de Vries misleidend uit over het gezinsbeleid van de ChristenUnie (RD 13 oktober 2006). Vastgoedmagnaat Verkade, een kennelijk bekend CDA-lid uit Gouda, is in het ND van heden zelfs ronduit infaam bezig, door Rouvoet te verwijten dat deze zich schuldig zou hebben gemaakt aan beschimping van minister-president Balkenende.

Arie Slob betreurt deze campagnestrategie. Partijen mogen elkaar aanvallen op de inhoud. Want standpunten kunnen verschillen. De ChristenUnie heeft zich de afgelopen jaren op die standpunten gericht en welbewust geen oppositie gevoerd tégen het kabinet, maar vóór een christelijk-sociaal beleid. Steun gegeven waar dat kon. Kritiek waar dat moest. Of het was om het drugsbeleid bij te buigen, of om op te komen voor kwetsbare groepen.

Kritiek, gericht op de inhoud dus. Want om de inhoud moet het gaan. Niet om een etiketje links. Niet om een etiketje rechts. Niet om welbewust een verkeerd beeld van politieke concurrenten neer te zetten.

Een partij als het CDA zou dat toch niet nodig hoeven te hebben.