Wanneer je er langsgaat zijn alle gruwelijke details , de lijsten,  het afgeknipte haar, de getrokken tanden, te zien. Ontkenning van deze groteske misdaden, zoals onlangs Amadinedjad, is misdadig te noemen en respectloos naar de slachtoffers. Het is dan ook  geen gekke gedachte om ontkenning van de Holocaust strafbaar te stellen. We hebben een verplichting om deze moorden in volle omvang op de juiste wijze te herinneren en  te gedenken. Een strafbaarstelling is voorgesteld door Joel Voordewind voor het afgeven van het signaal dat ontkenning zeer krenkend is.
 Maar is strafbaar stellen de oplossing voor het probleem. Is het niet beter om met argumenten telkens hier tegen in te gaan en maatschappelijke discussie de meningen te laten corrigeren dan de rechter. Rutte betoogt zelfs om het hele strafbaar stellen van belediging te schrappen en alle abjecte meningsuitingen te accepteren zonder enkele normstelling van de overheid. De maatschappij heeft een zelfrichtend vermogen en de waarheid zal vanzelf bovendrijven. Andere meningen kan je toch niet onderdrukken ze verdwijnen dan vanzelf achter de voordeur. Zoals we laatst zagen met het kinderdagverblijf in België waar een portret van Hitler aan de muur hing te ‘preiken’.
Beide kanten van de munt hebben waarde, maar vormen geen geheel. Het afgeven van een signaal is zeer lovenswaardig, maar het is de vraag of het voldoende is. Het strafbaar stellen van deze mening bant nog geen haat en discriminatie uit. In kern gaat het om het beledigen en discrimineren van mensen en het zaaien van haat, Hiervoor hebben we al een artikel in het wetboek van strafrecht. Wanneer mensen in een kwaad daglicht worden gezet kan aangifte gedaan worden. De rechter zal moeten beoordelen of er sprake is van belediging. Het probleem hierbij is dat de rechter maar heel moeilijk belediging  bewezen acht en dat het OM vaak zaken seponeert . Hierdoor voelen mensen die aangifte doen zich niet serieus genomen. We zien daarin een kentering bij het proces tegen Wilders dat via een ongewone procedure door het gerechtshof is begonnen. Gezien de maatschappelijke onrust en bedreigingen die dat voortbracht is het de vraag of de rechtszaal wel het juiste strijdperk is of de juiste bliksemafleider vormt  voor de onvrede.

Het Wilders proces is een goede testcase voor de rechter als scheidsrechter of moderator in het publiek debat. Helpt de wettelijke normstelling of breekt het systeem? Hoe ver draagt onze verdraagzaamheid ten opzichte van de ander?

Door Ytzen Lont, voorzitter werkgroep Binnenland en Justitie