De toezegging dat er volgende week een rapport verschijnt over de toekomst van de ijsselmeerziekenhuizen maakt de discussie vandaag wat beperkt. Wel maakt de Christenunie van dit moment graag gebruik om enkele opmerkingen te maken.

Mensen zijn ongerust en dat kan ik me goed voorstellen. Zijn acute zorg en verloskundige zorg wel voldoende bereikbaar? Op dit moment en in de toekomst? Wat kunnen we in de toekomst verwachten? Het zijn gedachten die leven en het zou goed zijn als de minister uitlegt hoe de situatie van acute zorg op dit moment precies is, zeker ook in het licht van de verschillende kamervragen een paar weken geleden over de noodhsopitalen die al dan niet zouden komen.

De minister spreekt in zijn brief van gisteren over de liquiditeitsmaatregelen, maar staat de patiënt/de zorgvrager wel voldoende centraal? Als ik een klein beetje volg hoe deelbelangen en eigen belangen een rol hebben gespeeld tot nu toe rondom het voortbestaan van de ziekenhuizen, dan maak ik me zorgen. Wat de Christenunie vooral zorgen baart, is dat er kennelijk zo veel ruimte voor mismanagement en onvermogen bestaat dat ziekenhuizen in deze situatie terecht kunnen komen. Zelfs een gemeentelijke overheid ziet zich genoodzaakt, op verzoek van de grootste verzekeraar in de regio, steun te verlenen. Hoe zit het nu met onderscheiden verantwoordelijkheden? Welke conclusies en leerpunten verbindt de minister aan deze ijsselmeerziekenhuis-kwestie voor de toekomst?

De minister zegt te hechten aan spreiding en bereikbaarheid van de zorg. Maar van de minister wordt niet een bepaalde mate van hechting verlangd, hij is uiteindelijk verantwoordelijk voor de kwaliteit, bereikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg. In deze kwestie moet de proef op de som worden genomen. Minister maak dat waar!