Vragen van de leden Wiegman-van Meppelen Scheppink en Cramer (beiden ChristenUnie) aan de staatssecretarissen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en van Financiën over de gevolgen van onkostenvergoedingen op de hoogte van toeslagen en eigen bijdragen. (Ingezonden 4 april 2008)

1

Hebt u kennisgenomen van het artikel over de onrechtmatigheid van het hanteren van het verzamelinkomen als norm bij alle vormen van uitkering of eigenbijdrage bij werknemers die een onkostenvergoeding ontvangen?1

2

Deelt u de mening dat er sprake is van ongelijke behandeling bij het toepassen van het verzamelinkomen als toetsingsinstrument voor het bepalen van uitkeringsdrempels en eigen bijdragen (zoals thuiszorg) en/of zorgverzekeringspremies, in die situaties waarbij onkostenvergoedingen als onderdeel van het verzamelinkomen worden bezien? Zo neen, waarom niet?

3

Vindt u dat fiscalisering van onkostenvergoedingen geen redenmag zijn onkostenvergoedingen bij het verzamelinkomen te betrekken als inkomenstoetsingsgrens en dat, om ongerechtvaardigd onderscheid te voorkomen, deze beide  specten

goed dienen te worden onderscheiden?

4

Bent u bereid het verzamelinkomen te splitsen in een «verzamelinkomen uit arbeid» en een «inkomsten uit onkostenvergoeding», teneinde een rechtmatig toetsingsinstrument te kunnen hanteren en zodoende onrechtvaardig onderscheid en daarmee ongelijke behandeling uit te sluiten?

5

Bent u bereid de relevante wet- en regelgeving in deze zin aan te passen?

1 De Gelderlander, 1 april 2008.

Antwoord

Antwoord van staatssecretaris De Jager (Financiën), mede namens de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. (Ontvangen 19 mei 2008)

1

Ja.

2

In de Wet op de loonbelasting 1964 worden vergoedingen voor uitgaven die de werknemer in redelijkheid voor het vervullen van zijn dienstbetrekking heeft gedaan, niet tot het fiscale loon gerekend. De gedachte is dat tegenover de

vergoeding kosten staan die noodzakelijk zijn om het loon te verwerven en aldus de draagkracht verminderen. Ook andere vergoedingen die naar algemene maatschappelijke opvattingen niet als beloningsvoordeel worden ervaren,

worden niet tot het loon gerekend en mogen dus onbelast vergoed worden. Ter verduidelijking heeft de wetgever in artikel 15a en verder van de Wet op de loonbelasting 1964 opsommingen gegeven van vergoedingen die in elk geval wel en die in elk geval niet tot de vrije vergoedingen behoren. Een kostenvergoeding die kwalificeert als vrije vergoeding in de zin van de Wet op de loonbelasting 1964, is niet in het loon begrepen en is dus niet van invloed op  inkomensgerelateerde regelingen die voor het toetsingsinkomen aansluiten bij het fiscale inkomensbegrip. Er is dus

geen sprake van ongelijke behandeling bij het toepassen van het verzamelinkomen als toetsingsinstrument voor het bepalen van inkomensafhankelijke drempels. Doordat wordt aangesloten bij het fiscale inkomensbegrip werken de

wettelijke bepalingen ten aanzien van het loonbegrip en daarmee het draagkrachtbegrip door naar de aan dit inkomensbegrip gerelateerde regelingen. 3, 4 en 5 Daar waar een vergoeding niet kwalificeert als vrije vergoeding in de

zin van de Wet op de loonbelasting 1964, is sprake van belastbaar loon. Zoals in de beantwoording van de tweede vraag is opgemerkt, ligt hieraan een afgewogen wettelijke afbakening van het loonbegrip en daarmee het draagkrachtbegrip ten grondslag. Dit heeft niet alleen gevolgen voor de belastingheffing, maar werkt ook rechtstreeks door naar de hoogte van bijvoorbeeld de met toepassing van de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (Awir) toegekende toeslagen aangezien daarvoor hetzelfde draagkrachtbegrip geldt als in de loon- en inkomstenbelasting. Bij de invoering van de Awir in 2006 is gekozen voor een geharmoniseerd begrippenkader. In dat kader is ook het fiscale inkomensbegrip opnieuw gewogen als criterium voor het draagkrachtbegrip voor inkomensafhankelijke regelingen. Het

ligt niet in de rede om naast het fiscale inkomensbegrip een afzonderlijk inkomensbegrip voor inkomensgerelateerde regelingen te introduceren, aangezien dit rechtstreeks zou indruisen tegen deze harmonisatiegedachte.