Tineke Huizinga-Heringa constateert allereerst dat de chaos bij de IND buitengewoon groot is. De problemen zijn nog veel groter dan de minister aanvankelijk inschatte. Had zij dat kunnen en moeten weten?

Mevrouw Huizinga kan zich vinden in het aangekondigde onderzoek door de Algemene Rekenkamer. De problemen bij de IND betreffen niet alleen de doorlooptijden, fouten in de informatievoorziening en grote werkvoorraden c.q. achterstanden, maar er is ook al jarenlang veel inhoudelijke kritiek op de werkwijze en de kwaliteit van het werk van de IND. Vooral asieladvocaten hebben tijdens de hoorzitting veel kritiek geuit op de wijze waarop beslissingen worden genomen en op de inhoud van bepaalde beslissingen. Mevrouw Huizinga pleit ervoor om het door de minister aangekondigde onderzoek te verbreden: een onderzoek niet alleen naar de procedurele kant maar ook naar de inhoudelijke kritiekpunten. Het totale functioneren van de IND zou onder de loep moeten worden genomen.

Ook zij stelt dat het na een rechterlijke uitspraak veel te lang duurt voordat een be-schikking opnieuw wordt geslagen. In 2003 moest eenderde van de gevallen meer dan een jaar wachten op de nieuwe beschikking. Dat kan het vermoeden wekken dat er niet helemaal objectief naar wordt gekeken, dat er binnen de IND een zekere weerzin tegen bestaat. Derge-lijke zaken zouden ook betrokken moeten worden in het onderzoek. Zij hoopt dat een breed onderzoek van de Algemene Rekenkamer genoeg informatie zal bieden om gevolgtrekkingen te maken, zodat een parlementair onderzoek uiteindelijk toch niet nodig zal zijn.

Mevrouw Huizinga vraagt vervolgens aandacht voor hoogopgeleide asielzoekers die als vrijwilliger hoogwaardig werk verrichten, zonder dienstverband en zonder salaris. Is het niet mogelijk dat zij tijdens hun verblijf in Nederland in aanmerking kunnen komen voor de status van kennismigrant? Dit verzoek geldt zowel voor uitgeprocedeerde asielzoekers als voor asielzoekers die nog in de procedure zitten. Zij vraagt tot slot welke asielzoekers terecht kunnen in een vertrekcentrum. Wordt uitgeprocedeerde asielzoekers die niet via het IOM of hun ambassade kunnen terugkeren naar het land van herkomst, de toegang tot een vertrek-centrum geweigerd omdat zij geen vaste verblijfsplaats hebben? Het kan toch niet zo zijn dat de deur van het vertrekcentrum gesloten blijft voor juist die mensen die in de noodopvatting zitten en wel willen terugkeren naar het land van herkomst?