DEN HAAG - De massale, extreme armoede die Nederlandse politici vorige week tijdens hun werkbezoek in India verbijsterde, staat in schril contrast met de soms felle debatten in de Tweede Kamer over 0,1 procent koopkrachtverbetering voor onze minima. ,,Toch moet je die twee werelden uit elkaar houden'', vindt André Rouvoet, partijleider van de ChristenUnie.

,,Toen ik in New Delhi de gordijnen van mijn luxe hotelkamer opensloeg, zag ik meteen aan de overkant een parkje waar hele gezinnen onder tentzeil en verroeste golfplaten moeten zien te overleven. Ik geneerde me enorm op dat moment'', vertelt André Rouvoet over de gevoelens die hem vorige week in India troffen.
,,Erg geraakt was ik ook door een zieke man die tussen de struiken lag weg te kwijnen tegen de muur van een particulier ziekenhuis. Dat zielig hoopje mens zal het gebouw nooit van binnen zien, omdat hij geen cent heeft en geen ziektekostenverzekering. Gruwelijk.''
 
De leider van de ChristenUnie geldt als een gestaald politicus, die tijdens zijn talrijke reizen naar ontwikkelingslanden veel nare dingen heeft gezien. Maar ongevoelig is hij er niet door geworden. ,,De cijfers over India spreken voor zich'', vindt Rouvoet. Hij somt op: ,,Bijna de helft van de 1,1 miljard inwoners moet van minder dan een dollar per dag zien rond te komen. Liefst 80 procent is niet verzekerd voor medische zorg. Een kwart van de blinden in de wereld woont in India (negen van de 37 miljoen) en het land telt 150 miljoen mensen die zeer slechtziend zijn. Circa 240 miljoen armen zijn verstoken van schoon drinkwater, waardoor ze bloot staan aan gevaarlijke ziekten.''
 
Intussen draait de Indiase economie als een tierelier. Momenteel wordt er jaarlijks 8 procent groei behaald. De onderklasse merkt daar echter niets van. Die moet toezien hoe de middenklasse steeds hogere salarissen opstrijkt en een relatief kleine toplaag puissante rijkdom vergaart.
 
Rouvoet: ,,Toen ik de bittere, uitzichtloze armoede in India op me liet inwerken, gingen mijn gedachten onwillekeurig naar onze problemen en de koopkrachtdebatten in de Tweede Kamer. De armoede in beide landen is onvergelijkbaar. Onze debatten gaan meestal over tienden van procenten. Daarom moet je die werelden uit elkaar houden. Naar onze maatstaven doet zo'n koopkrachtdiscussie er ook echt toe. Dat is onze werkelijkheid en die moet je onder ogen willen zien. Maar met het werkbezoek aan India in gedachten is het voor het gevoel van sommige mensen misschien wel raar om dat uit mijn mond te horen.''
 
Laat hij het dan bij scherpe constateringen als het gaat om de armoede in India? ,,Nee, het is mijn wens dat we op de één of andere manier de ontwikkelingssamenwerking met India nieuw leven inblazen. Niet met een zak vol geld, maar met slimme projecten voor schoon drinkwater. Of met gerichte gezondheidszorgprojecten op het Indiase platteland, waar bijna geen medische zorg is. Het CDA en GroenLinks voelen daar ook voor, maar dat is nog niet genoeg voor een Kamermeerderheid. Er moet dus nog wat politiek handwerk worden verricht.''
 
De rondreis door India ligt Rouvoet vers in het geheugen, maar wat blijft er mettertijd over van die bijzondere waarnemingen en gebeurtenissen? ,,De indrukwekkendste sla ik op in mijn bovenkamer'', antwoordt hij. Ze krijgen een plekje naast dat ene moment in Zimbabwe, toen hij een ontmoeting had met een stervende aidspatiënte. ,,Ze had medicijnen nodig, maar ik kon - in mijn mooie pak - echt he-le-maal niets voor haar doen, behalve haar hand vasthouden en praten. Dat was zeer ontroerend en confronterend. Ik kan natuurlijk niet al het wereldleed op mijn schouders nemen, maar die speciale momenten die ik meemaakte helpen me als politicus van de ChristenUnie soms wel de dingen in een bepaald perspectief te zien. Daarom wíl ik ze per se niet verdringen.''
 
Door: Ap van den Berg

Bron: Nederlands Dagblad