Tineke Huizinga-Heringa stelt vast dat de brief van de staatssecre-taris en het visitatierapport vooral betrekking hebben op de korte termijn. De staatssecretaris heeft al eerder aangekondigd dat zij in 2005 met een nieuwe visie op de omroep zal komen, wat nu uiteraard al een rol speelt in de discussie.

Het visitatierapport is kritisch. Er is waardering voor de afzonderlijke omroepen maar de samenwerking is buitengewoon slecht, misschien zelfs contraproductief. De gestelde ambities en doelen worden niet waargemaakt.

Er lijkt strijd te zijn tussen netprofilering en de positie van de omroepen. Een enkele omroep blijkt wel in staat om de eigen identiteit hoog te houden en tegelijkertijd oog te heb-ben voor de netprofilering. De staatssecretaris heeft naar aanleiding van het rapport een aantal maatregelen voorgesteld. Een belangrijk uitgangspunt daarbij is een meer centrale aanstu-ring. Dit is noodzakelijk, maar de staatssecretaris is wat rigoureus. De invloed van de omroe-pen wordt wel erg beperkt nu de netcoördinatoren en de raad van bestuur de doorslag gaan geven. De pluriformiteit van het bestel mag niet ten ondergaan aan de netprofilering. Wat is de visie van de staatssecretaris daarop? Pluriformiteit komt overigens niet in uitdrukking in soorten programma’s; het gaat erom dat de volle breedte van de samenleving in de programma’s is vertegenwoordigd. Waarom wil de staatssecretaris leden alleen in de raad van toezicht benoemen op grond van hun deskundigheid en niet op basis van representativiteit?

De raad moet een weerspiegeling zijn van de samenleving. Kan de staatssecretaris meer duidelijkheid geven over de eisen die zij wil vastleggen in de prestatieafspraken? Op welke programma’s hebben die afspraken betrekking? Gaat het om identiteitsversterkende of netversterkende programma’s? De visitatiecommissie wijst op het gevaar van vermenging van publieke en private middelen. Wat doet de staatssecretaris om de transparantie te waarborgen?

De mededeling van de staatssecretaris dat zij in 2005 met een nieuwe visie op de publieke omroep komt, ondergraaft voor een deel de maatregelen die zij nu wil nemen. Zij gaat er eigenlijk al van uit dat de nu voorgestelde maatregelen niet voldoende zullen zijn. De omroepen zouden de gelegenheid moeten krijgen om met de maatregelen aan de gang te gaan en te proberen de gewenste kwaliteit en samenwerking te realiseren. In het huidige bestel zijn er al omroepen die het wel lukt, dus het is mogelijk.

De staatssecretaris is nog erg vaag over haar visie op langere termijn, wat veel onduidelijkheid en onzekerheid creëert in omroepland. Hoe kan zij in dat licht van de omroepen verwachten dat zij zich met overgave en idealisme richten op de huidige maatregelen? Over een paar maanden komt er waarschijnlijk weer een heel nieuw plan. Wat denkt de staatssecretaris over de adviezen van de visitatiecommissie voor de langere termijn?