Vragen van de leden Ormel en Çoruz (beiden CDA), Huizinga-Heringa (ChristenUnie) en Van der Staaij (SGP) aan de minister van Buitenlandse Zaken over de positie van christenen in Laos.(ingezonden op 23 maart 2004) 

1. Hebt u kennisgenomen van berichten over bedreiging en discriminatie van christenen in de provincie Attapeu in Zuid-Laos?
2. Klopt het bericht dat rijstvelden en vee in beslag zijn genomen van christenen in de dorpen Ban Donthapad en Ban Donsua in het district Sanamsay? Wat is uw mening over deze mogelijke bedreigingen?
3. Hoe verhouden deze berichten zich met de mededeling van de Laotiaanse autoriteiten dat zij volledige vrijheid van godsdienst nastreven?
4. Hoe is sinds uw beantwoording op 18 november 2003 van de schriftelijke vragen van 22 oktober 2003, de situatie van het Hmong-bergvolk?
5. Bent u bereid om nadere inlichtingen te vragen aan de Laotiaanse autoriteiten en om toestemming te vragen voor een onafhankelijk onderzoek door een internationale organisatie in de provincie Attapeu?

Antwoord van minister Bot (Buitenlandse Zaken)

1. en 2 Ik ben op de hoogte van berichten van AFP over mogelijke bedreigingen en inbeslagname van vee en rijstvelden door het Laotiaanse bewind, gericht tegen religieuze en/of etnische minderheden in Laos. Deze berichten zijn tot op heden niet door AFP of enige andere bron bevestigd.

3. De vrijheid van godsdienst wordt in de grondwet van Laos weliswaar genoemd, maar de openbare uitoefening daarvan is slechts in beperkte mate mogelijk. Sinds 2002 is er een wettelijke regeling, waardoor Boeddhistische en andere geestelijke leiders (onder wie vertegenwoordigers van de katholieke kerk) permissie kunnen krijgen voor bepaalde religieuze activiteiten. Ook de omstandigheden voor de christelijke minderheden zijn in de afgelopen twee jaar verbeterd. In verschillende provincies werd het christelijke kerken in ieder geval toegestaan hun deuren te heropenen, zij het binnen strakke wettelijke beperkingen. Bovendien werd een aantal personen vrijgelaten die op grond van hun geloof vastzaten.
4. Volgens UNHCR hebben 500 Hmong zich recentelijk overgegeven aan de Laotiaanse autoriteiten. In hoeverre dit vrijwillig is gegaan is onduidelijk. Overigens is en blijft het zeer lastig om, zonder aanwezigheid in het land zelf, de situatie in Laos in te schatten. Dit geldt niet alleen voor vrijwel alle EU-landen, maar ook voor internationale organisaties als UNHCR.
5. De mensenrechtensituatie in Laos blijft een punt van zorg. Zolang deze berichten niet door andere bronnen zijn bevestigd, acht ik het gevraagde onderzoek voorbarig. Ik zal in samenwerking met de EU-partners dit proberen op te helderen en indien noodzakelijk de Laotiaanse regering hierop aanspreken.