Morgen zal in de Nieuwe Kerk te Delft de uitvaartdienst en bijzetting van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Juliana plaatsvinden. Als lid van de Tweede Kamer ben ik daarvoor uitgenodigd.

Ik heb prinses Juliana nooit persoonlijk ontmoet. Hoewel ze de afgelopen jaren niet meer in het openbaar verschenen is, heb ik wel bepaalde beelden van haar. Beelden die bepaald zijn door de jaren dat ze als vorstin ons land gediend heeft. Juliana was de koningin van mijn jeugdjaren. Het jaar dat zij aftrad als vorstin was mijn examenjaar van de middelbare school. En ik had wel wat met ‘mijn’ koningin. Juliana was een vrouw die, zo kwam het bij mij in ieder geval over, prima overweg kon met de spreuk: ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. Haar warme belangstelling voor mensen, in het bijzonder voor mensen die het in het leven niet gemakkelijk hebben, viel iedere keer weer op.

Legendarisch vond ik later het (laatste) televisie-interview met haar en Prins Bernhard waarin ze met veel temperament aangaf niet ouderwets te willen zijn. In de vele beelden die in de afgelopen week weer over ons televisiescherm zijn gegaan zijn mijn beelden van Juliana stuk voor stuk bevestigd.

Vorige week woensdag is in een bijzondere Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal in de Ridderzaal bij haar overlijden stil gestaan. Een indrukwekkende bijeenkomst. Indrukwekkend was ook de laatste eer die we als leden van het parlement in paleis Noordeinde aan haar mochten betuigen. En morgen dan de uitvaartdienst en de bijzetting in de koninklijke grafkelder in de Nieuwe Kerk te Delft. Nederland neemt op een waardige wijze afscheid van Juliana. En zo hoort het bij een vorstin die meer dan dertig jaar ons land trouw gediend heeft.

 

Arie Slob