Nachtwerk

 

Als gemeenteraadslid heb ik het een aantal malen meegemaakt dat we met een vergadering de nacht in gingen. Hoewel ik dan meestal al een hele werkdag in de benen had zitten, vond ik het altijd wel iets hebben. Al was het alleen maar vanwege het speciale vergadersfeertje, dat dan ontstond. En na de vergadering fietste je door het nachtelijke donker weer naar huis. In de Tweede Kamer komt het geregeld voor dat we tot diep in de avond door vergaderen. De week voor het krokusreces overkwam me dat zelfs tweemaal. Allereerst tijdens het debat om de bouwfraude. Een paar minuten voor middennacht liet Weisglas de hamer vallen. Als woordvoerders stonden we juist klaar om aan onze tweede termijn te beginnen, maar de man achter de hamer was het zat. Ik was toen overigens al meer dan zestien uur actief en had daar niet zoveel moeite mee. Morgen verder. Naar huis fietsen is er voor mij niet meer bij. Treinen rijden er ook niet meer. Voor dat soort momenten heb ik gelukkig een logeeradres. Twee dagen later was de laatste vergaderdag voor het reces. Dat loopt altijd uit. En jawel, pas tegen 01.00 uur werd de vergadering afgesloten. Deze nacht wilde ik graag naar huis. Gelukkig kon ik met collega Co Verdaas meerijden. Eddy (met de bloemen van zijn maidenspeech bij zich) en Co’s persoonlijk medewerker Herman stapten ook in en zo reed de complete Zwolse delegatie in de Tweede Kamer in één auto naar huis. Tegen 02.30 uur hebben we nog een pitstop bij een benzinestation gemaakt. De maag begon al weer wat te knorren. Ik had niet de indruk dat de aanwezige vrachtwagenchauffeurs begrepen wat er allemaal uit de auto kwam rollen. Eindelijk kwam de (ingepakte) Peperbus weer in zicht. Precies om 03.00 uur lag ik in bed. Ruim twintig uur nadat ik er uitgestapt was. Gekker moeten we het niet maken.

 

Arie Slob