Niet omdat mijn voorkeur voor een christelijke partij mijn dertiende geloofsartikel is geworden, maar wel omdat ik er heilig van overtuigd ben dat God zich druk maakt over de details van het gewone, dagelijkse leven.

taaie bezigheid

Politiek is geploeter in de modder. Het is een taaie bezigheid, het is werken aan vooruitgang met het geduld van duizend kleine stapjes voorwaarts. Maar er gaat iets heel erg mis als we geloven dat het evangelie te verheven is voor werk in de modder. We ontkrachten het evangelie als we geloven dat God te groot is voor de kleine vragen van onze lokale gemeenschap. Want de God van de Bijbel laat zich namelijk anders kennen.

Zo blijkt uit de Schrift dat de Eeuwige zich kwaad maakt om zoiets als een vervalste weegschaal en om de uithoeken van een korenveld. Hij beveelt zijn kinderen om een hek om het dak van hun huis te timmeren, zodat niemand eraf kan vallen. In Deuteronomium 22 geeft de Almachtige bouwvoorschriften, een flora en faunawet en zedelijkheidswetgeving. De God van hemel en aarde wil helpen bij ons geploeter in de modder.

De misvatting dat God te heilig is voor ons vaak onheilige leven wreekt zich tot in kerkdiensten toe. In mijn inmiddels vier decennia durende leven heb ik veel preken gehoord. En net iets te vaak heb ik preken gehoord die – voor zover ik daar zicht op heb – allemaal ware woorden bevatten, maar mij toch op geen enkel moment raakten. Er worden soms waarheden gedebiteerd die ergens tussen hemel en aarde blijven zweven. Mooie woorden over liefde, vergeving, aanvaarding, maar ook woorden die nooit landen in de modder van het gewone leven. Zoals tijdens een preek over Jozef en de vrouw van Potifar, waarbij de voorganger erin slaagde de pubers voor me in de kerk stierlijk te vervelen. Op een bepaalde manier best knap bij een verhaal over seks en verleiding.

Het laat zien dat onze boodschap soms veel te verheven is om ons echt te kunnen raken en veranderen. Bij Jezus was dat anders.

Toen Hij een keer over seks werd ondervraagd, had Hij aan een enkele vraag genoeg om hoogmoedige zedenpredikers als schijnheilige schuinsmarcheerders te ontmaskeren. Als Hij van wal stak, waren er altijd wel mensen die kwaad werden, gingen er altijd wel een paar harde harten stuk of vielen er mensen van hun stoel. En zijn evangelieverkondiging was uiteindelijk zo bedreigend en aanstootgevend dat Hij aan het kruis eindigde. Het meest beslissende moment waarop hemel en aarde elkaar raakten.

de aarde raken

Christelijke gemeenteraadsleden hoeven niet te verlangen naar voortdurende ruzie en een kruisiging. Maar ze helpen de christelijke kerk wel om er ook voor de lokale gemeenschap te zijn, om mooie woorden over naastenliefde niet in de zondagse dienst op te sluiten.

Het christelijk geloof zal de aarde moeten raken, of het zal gedoemd zijn een krachteloos, ongeloofwaardig verhaal te worden. Christelijke politiek is een aanmoediging om evangeliewoorden opnieuw te laten landen in de modder. Ze is een voortdurende oefening om Christus te volgen in het gewone leven.

De grote vraag bij de verkiezingen van 19 maart is dus of wij onze neus ophalen voor hondenpoep, lantarenpalen en stoeptegels, of dat we even concreet kunnen worden als God dat is geworden. Ik ben nu in het kader van de campagne wekelijks bij lokale christenpolitici over de vloer. En ik ben blij verrast met de hartverwarmende inzet van deze jongeren en ouderen voor de hele gemeenschap waarin ze leven. Op 19 maart krijgt u de gelegenheid hen te steunen en met mij te belijden dat ons geloof zo concreet is als een stoeptegel.

Gert Jan Segers schrijft iedere zes weken een column in het Nederlands Dagblad.