Mevrouw Huizinga-Heringa (ChristenUnie) heeft er begrip voor dat de minister moeite heeft met de motie, want ook zij vindt dat de motie een verantwoordelijkheid legt op een plaats waar die niet hoort. Het is immers de minister die in laatste instantie heeft te beslissen over uithuiszettingen, niet de gemeenten.

 

Toch heeft de ChristenUnie-fractie voor de motie gestemd omdat dit de enig haalbare weg was om het signaal te geven dat een meerderheid in de Kamer het er niet mee eens dat mensen, met name gezinnen met kinderen, zonder aanziens des persoons uit de opvang gezet worden en vervolgens op straat terecht komen, omdat ze nergens anders heen kunnen. Het voorkomen van zulke wantoestanden is ook de verantwoordelijkheid van de minister.

 

Nu de minister zegt de motie niet te kunnen uitvoeren omdat die tegen de wet ingaat, is er de vraag wat de minister dan wél gaat doen om tegemoet te komen aan de wens van de Kamer. Een toezegging dat de minister geen uithuiszettingen zal initiëren totdat het terugkeer- en uitzettingsbeleid met de Kamer is besproken, lijkt mevrouw Huizinga een terechte manier om tegemoet te komen aan het signaal dat met de motie is gegeven.