Interview IKON Hemelbestormers

Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie Tineke Huizinga hield onlangs in de actualiteitenrubriek TweeVandaag een haarscherp en emotioneel betoog tegen het uitzettingsbeleid van minister Verdonk van Vreemdelingenzaken. Huizinga woont in Heerenveen, vanouds een PvdA-bolwerk omgeven door dorpjes vol van mensen die vroeger hun brood verdienden met het turfsteken. Ook de revolutionaire 19e eeuwse strijder tegen maatschappelijk onrecht Ferdinand Domela Nieuwenhuis vond in deze streek zijn aanhang en begon er zijn opmars richting Den Haag. Hoe zit het met Tineke Huizinga zelf?

"Ik ben geen voorstander van emotie-politiek, en dat is ook niet nodig want met rationele argumenten is duidelijk te maken dat het beleid van Verdonk niet rechtvaardig is. Maar goed, sommige kwesties raken je extra hard, zeker als een menswaardiger beleid zo voor de hand ligt," becommentarieert ze haar eigen tv-optreden.

Huizinga is ondanks al haar inmiddels opgedane kennis van de bureaucratische regeltjes en de dossiers nog niet verblind door al het papierwerk. "Want waar hebben we het uiteindelijk over? 26.000 mensen moeten het land uit, van hen zijn zo’n 10.000 aangeschreven als schrijnende gevallen terwijl maar 220 mensen een pardon hebben gekregen. Dat is hard en voor mij onacceptabel. Het gaat er bij mij niet in dat je zo bot met andere mensen omgaat. En dat geldt niet alleen op het terrein van het asielbeleid."

Tineke Huizinga-Heringa werd in 1998 het eerste raadslid voor de RPF/GPV-fractie (later ChristenUnie) in Heerenveen. Vier jaar later is ze de eerste vrouw in de Tweede Kamer voor de kleine christelijke partij. "Dat ik tot twee keer toe met voorkeurstemmen een plekje in de Kamer heb veroverd doet me goed. Ik ben niet de boer op geweest om voor mezelf campagne te voeren en heb me ook niet geprofileerd op mijn vrouwzijn binnen de ChristenUnie. Tot twee keer toe was het voor mij een verrassing dat ik in de Kamer kwam. Nee, ik zie het niet als een ‘opdracht van boven’ dat ik iets speciaals moet doen. Daarin ben ik tamelijk nuchter. Ik zit blijkbaar op de goede weg. En eerlijk gezegd vraag ook ik me wel eens af of het wel nuttig is wat ik doe. Maar ik voel bemoediging, dus ik ga maar door.God heeft oog voor mensen en omdat God zo met mij omgaat geef ik Hem dat terug door op te komen voor mensen in de verdrukking."

Over de ’C’ van het CDA wil Huizinga niet teveel uitweiden. "Laat ik zeggen dat het CDA in een spagaat verkeert. Ze voelen zich gebonden aan het eigen regeerakkoord maar beseffen dat de eigen achterban er anders over denkt. Ze willen zo snel mogelijk de asielproblematiek van tafel en handelen daar ook naar, laat ik het daar maar bij houden."

Het mag duidelijk zijn dat de van huis uit gereformeerde (synodaal) Huizinga een ruim pardon nastreeft. "Een falend asielbeleid onder paars heeft er voor gezorgd dat velen van hen goed geïntegreerd in Nederland wonen. Gun deze mensen een bestaan in Nederland en start een nieuw rechtvaardig en duidelijk asielbeleid."

Veel hoop op een menselijker uitzettingsbeleid heeft het CU-Kamerlid niet, de regeringspartijen lijken het kabinet te steunen. En dan? "Ja, en dan… ik heb het met minister Verdonk en met haar voorganger Nawijn een paar keer aan de stok gehad toen zij kerken en andere organisaties verboden hulp te bieden aan uitgeprocedeerde mensen. Dat strijdt met mijn gevoel voor rechtvaardigheid. Hoe kun je in hemelsnaam mensen verbieden hulp te geven aan andere mensen? En natuurlijk, als er iemand bij mij voor de deur staat voor onderdak, gaat de deur niet dicht."

Bijbelgebonden politiek bedrijven is overigens geen intikkertje voor Tineke Huizinga. "Alleen al de naam van onze partij, ChristenUnie, houd je bij de les en maakt je bescheiden. Hopelijk kan ik over vier jaar zeggen dat het sociale gezicht van de partij nog beter tot zijn recht is gekomen."

Douwe Anne Verbrugge