Hoofddoekje

In Den Haag wordt met enige regelmaat discussie gevoerd over hoofddoekjes. Mogen islamitische meisjes nu wel of niet hun hoofddoekje op school ophouden, is dan een vraag die aan de orde kan komen. Ik moet u eerlijk bekennen dat het fenomeen hoofddoekje voor mij als gereformeerde jongen wat buiten mijn belevingswereld staat. Maar voor ‘hoofddoekje’ kun je ook andere religieuze uitingen invullen en dan het komt opeens wel wat dichtbij.

Dat het nog dichterbij kan komen bleek kort geleden. Mijn jongste dochter Karen (8) en haar vriendinnetje Jacolien introduceerden een nieuwe modetrend: het hoofddoekje. Eerst alleen nog maar binnen tijdens het spelen, maar vorige week werd ook de buitenwereld opgezocht. Gehuld met een hoofddoekje fietste de beide dames naar de basisschool. Daar fietste ik als vader/kamerlid dan naast. Ik kan de humor van dergelijke situaties wel in zien. Ik sluit niet uit dat ik dit gebeuren nog eens in een debat gebruik. Het nuanceert de discussies over hoofddoekjes aanzienlijk.

Kleren zijn overigens in de politiek wel vaker onderwerp van gesprek, maar dan gaat het over de kleding van de politicus zelf. Al vanaf het eerste begin werd mij op subtiele wijze duidelijk gemaakt dat ik me diende te houden aan de kledingvoorschriften. Wat die dan ook precies mochten zijn. Tijdens werkdagen tooi ik me daarom meestal in een tweedelig pak met stropdas. Tijdens werkbezoeken wil ik nog wel eens wat meer ongedwongen kleden. Dat is niet helemaal zonder gevaar. Zo bracht ik in het kerstreces, gehuld in spijkerbroek en spencer, een bezoek aan een school in Ommen.

Ik sprak geruime tijd met de directeur en een bestuurslid en ging voorzien van veel informatie weer naar huis. Thuisgekomen werd ik er door mijn vrouw op gewezen dat ik mijn spencer achterstevoren aan had. Tja. Volgende keer toch maar weer mijn pak en stropdas aandoen. Of zal ik het hoofddoekje van mijn dochter eens uitproberen?

Arie Slob

a.slob@tweedekamer.nl