Afgelopen week was het debat met de informateurs. Een vreemd gebeuren wanneer je er over nadenkt. De twee informateurs, de heren Hoekstra en Korthals, zitten in vak K, het vak van de regering. De politieke partijen bespreken de informatie met de informateurs. Tenminste, dat is de bedoeling. Maar aan de informateurs wordt nauwelijks een vraag gesteld, zij zitten er bijna voor spek en bonen bij. Het debat gaat over de inhoud van het accoord op hoofdlijnen dat de drie coalitiepartijen, CDA,VVD en D66 met elkaar overeengekomen zijn. Wanneer Balkenende, Zalm en Dittrich aan het woord komen, worden zij van alle kanten geïnterrumpeerd. Ze moeten de inhoud van het accoord verdedigen. Aan het einde van de enkele uren durende eerste termijn wanneer alle fracties hun zegje gedaan hebben, zijn de informateurs aan de beurt om te antwoorden, het is immers een debat met hen. Zij hebben maar een paar minuten nodig om de aan hen gestelde vragen te beantwoorden.

Premier Balkenende is formateur van het nieuwe kabinet. Hij zal zich bezig houden met de invulling van de posten en komen met een regeeraccoord. Dat regeeraccoord zal dezelfde inhoud hebben als het nu besproken accoord op hoofdlijnen. Dan volgt opnieuw een debat, ditmaal met de nieuwe regering over het regeeraccoord. Dan zal alles wat nu besproken is, opnieuw de revue passeren. Bij de voorbereiding maakte mijn fractie al de afweging of we een bepaalde opmerking nu of bij het debat over het regeeraccoord zouden maken. Het is daarom begrijpelijk dat niet iedereen de zin van een debat met de informateurs inziet. Praktisch gezien voeren we twee keer een debat over hetzelfde onderwerp: de inhoud van het regeerakkoord. Daarbij is het de vraag hoeveel invloed er nog mogelijk is op het accoord. Een meerderheid van de kamer staat er immers achter.

Eén keer in de maand is er in Den Haag de residentiedienst. Een korte bijeenkomst die op de derde dinsdag van de maand gehouden wordt, georganiseerd door enkele samenwerkende Kerken. Er wordt gesproken door een dominee en door een Tweede Kamerlid van één van de christelijke politieke partijen. Afgelopen week was het mijn beurt. Ik moest spreken over ‘vriendelijkheid’ in relatie tot mijn werk in de Kamer. Als parlementslid moet je ook van alle markten thuis zijn. De bijeenkomst werd gehouden in de Waalse Kerk, een prachtige kleine kerk aan het Noordeinde in het centrum van Den Haag. Een ervaring om daar eens binnen te kijken, ik kende de kerk alleen van de buitenkant. Enkele keren per week loop ik er langs op weg naar mijn werk, bijna altijd kijk ik naar de teksten die geschilderd zijn op de bovenposten van de deuren. “Kom tot mij allen die vermoeid en belast zijn”, staat er boven de hoofdingang, “Ik zal u rust geven”. Insiders vertelden mij dat Groen van Prinsterer deze kerk altijd bezocht.

Vlak voor het debat met de informateurs werd ik in de residentiedienst verwacht. Dat is een andere manier om een debat voor te bereiden dan anders, maar het beviel me goed. De rust en bezinning die ik ervoer, staan in contrast met de meestal drukke wereld van de Tweede Kamer. Goed om weer te beseffen wat echt belangrijk is. Daar valt zeker ook een goede, verantwoorde regering voor ons land onder.

Voor het overige is het eventjes rustig in den Haag. Tijd voor werkbezoeken, hoewel die wel eens wat ander gevolg kunnen hebben dan ik verwacht had. Vorige week meldde ik mij aan voor een bijeenkomst van ROVER. Een belangenorganisatie van treinreizigers. In het programma werd een spreker van het ministerie van Verkeer en Waterstaat aangekondigd, een spreker van Prorail, de organisatie die o.a.verantwoordelijk is voor het onderhoud van het spoor en een woordvoerder van de NS. Interessant programma. Op de bijeenkomst bleek alleen de spreker van de NS te zijn. Het ministerie en Prorail hadden beiden afgezegd ‘omdat zich tweede Kamerleden en journalisten onder het publiek zullen bevinden.’ Kijk, zo heb je wél invloed als Tweede Kamerlid, maar niet de invloed die je zou willen.