De vrouwen vertelden de apostelen dat de Heer is opgestaan,

maar die vonden het maar kletspraat en geloofden hen niet.

Petrus was vol verwondering over wat er gebeurd was.

Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar Emmaüs.

Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen.

Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee,  maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden.

Hij vroeg hun: ‘Waar loopt u toch over te praten?’

Daarop bleven ze somber gestemd staan.

Kleopas antwoordde: ‘Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen gebeurd is?’

Jezus vroeg hun: ‘Wat dan?’

Ze antwoordden: ‘Wat er gebeurd is met Jezus uit Nazareth, een machtig profeet in woord en daad in de ogen van God en van het hele volk.

Enkele vrouwen uit ons midden hebben ons in verwarring gebracht.

Toen ze vanmorgen vroeg naar het graf gingen, vonden ze zijn lichaam daar niet en ze kwamen zeggen dat er engelen aan hen waren verschenen.

De engelen zeiden dat hij leeft.

Een paar van ons zijn toen ook naar het graf gegaan en troffen het aan zoals de vrouwen hadden gezegd, maar Jezus zagen ze niet.’

Toen zei hij tegen hen: ‘Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet gelooft in alles wat de profeten gezegd hebben?

Moest de Messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’

Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond, en hij begon bij Mozes en de Profeten.

Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen.

Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun.

Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. 

Daarop zeiden ze tegen elkaar: ‘Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot?’

Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen,  die tegen hen zeiden: De Heer is waarlijk opgestaan.