De voorstelling van het Nieuw Ensemble heette 'Het vrij riet'. Voor de voorstelling werd ik gewaarschuwd dat het zware kost is. Zelfs voor de meest doorgewinterde post-moderne muziek (what ever that may mean) luisteraars.  
 
De eerste minuut van de voorstelling waren inderdaad wat ik verwacht had. Een onnavolgbare reeks van trommelslagen en basgitaar raakte bij mij geen gevoelige snaar. Oei, daar gaan we weer dacht ik. Kom ik nu IQ te kort of wat is dit? Gelukkig knikte de cultuur manager bij Berenschot mij toe met een blik dat hij het ook niet vatte.  
 
Na niet al te lange tijd ruimden de trommels, harpen en gitaren het veld voor de accordeon. Een prachtige voorstelling volgde. Ik ben fan van Joodse volksmuziek. Al was dit toch net een tikkie anders, het was zeker geestverruimend in positieve zin.  
 
Teruglopend langs het IJ kwam de politicus in mij weer naar voren. Na mijn blog over de opera sta ik openlijk te boek als cultuurbarbaar. Toch kon ik dit concert wel waarderen. Feit is echter dat 99% van Nederland dat niet doet. De vraag is of het terecht is om, zeker in deze tijd, belastinggeld uit te geven aan dit soort luxe. Die vraag parkeer ik nog even...het cultuur college is nog niet afgelopen namelijk.  
 
Vraag; kunst en cultuur, overbodige luxe of broodnodig?