KAMERPERIKELEN

Vergaderen jullie nog wel eens, werd er kort geleden in mijn omgeving belangstellend gevraagd. De vraagsteller had namelijk begrepen dat de Tweede Kamer weer twee weken met reces zou gaan. Ik kon de vraagsteller geruststellen. Al waren het voor een deel vergaderingen over zaken die buiten de Kamer geen aandacht krijgen. Zeker voor een kleine fractie als de ChristenUnie is het eigenlijk nooit rustig. De gevolgen van de verkiezingsuitslag betekende direct veel werk. Zo krijgen fracties naar rato van het aantal kamerleden een bepaald geldbedrag om de fractieondersteuning van te bekostigen. Zetelverlies betekent in dat opzicht dat er geknepen zal moeten worden. Gelukkig is er een overgangstermijn van een jaar. Omdat onze fractie in een jaar tijd tweemaal een zetel verloor, begrijpt u dat dit bij ons ingrijpende maatregelen tot gevolg heeft. Het vraagt veel energie die we liever ergens anders voor ingezet hadden. Nieuwe verkiezingen betekent ook dat er weer naar de huisvesting gekeken is. In deze weken zal in de Tweede Kamer de verhuiscarrousel weer plaatsvinden. Niet alle fracties hoeven te verhuizen, maar onze fractie is wel weer de klos. Er is flink onderhandeld over de nieuwe fractiekamers en ik moet zeggen dat we daar goed uitgekomen zijn. De verhuisdozen moesten echter wel weer ingepakt worden. Ik zal mijn plekje met een fraai uitzicht op het Mauritshuis nog missen. Naar ik begrepen heb zal Klaas de Vries (PvdA) straks mijn oude werkkamer annexeren. Vergaderd is er in de afgelopen weken ook over de indeling van de zitplaatsen in de Tweede Kamer. In mijn hoedanigheid als secretaris van de fractie heb ik daarover mee onderhandeld. We moesten nog even goed in beweging komen toen men (lees: VVD) onze fractie naar de achterste banken in de Kamer wilde verdrijven. Gelukkig zijn we ook daar weer uitgekomen. Dat geldt ook voor de indeling van de vaste Kamercommissies en de verdeling van de (vice) voorzitterschappen. Allemaal zaken die geregeld moeten worden. We hebben er onze handen vol aangehad. Tussendoor werd er ook nog gedebatteerd. Zoals het asielbeleid en de dreigende oorlog met Irak. Onderwerpen waar alle interne Kameraangelegenheden bij wegvallen. Over het asielbeleid werd er heftig gedebatteerd over de vraag of we iets moeten doen voor asielzoekers die al zo lang op uitsluitsel over hun asielaanvraag wachten. Een kwestie die ook veel gemeenten bezighoudt. Een Kamermeerderheid van GL, PvdA, D66, SP, LPF en ChristenUnie vond uiteindelijk dat we daar iets voor moesten doen. CDA-er Algra sloot zich bij dit standpunt aan. Ik waardeer zijn moed. Als ChristenUnie voelen we ons te midden van de christelijke partijen op dit dossier vaak erg alleen staan. Gelukkig is daar nu (al is het maar met 1 persoon) verandering in gekomen. En nu op naar de Statenverkiezingen van 11 maart a.s. Ik hoop dat kiezers het stemlokaal weer weten te vinden en met hun hart zullen stemmen. Het werk van de provincie kan zich niet in een al te grote belangstelling verheugen, maar vergist u zich niet in de bevoegdheden en verantwoordelijkheden die de provincie heeft. Ook voor provinciebestuurders is het van belang dat hun werk door de bevolking gedragen wordt. En voor het geval u dat nog niet wist: de nieuw gekozen leden van de Provinciale Staten kiezen in mei ook de leden van de Eerste Kamer. Uw stem telt dus 11 maart dubbel. Nog een reden extra om te gaan stemmen.

Arie Slob
Lid Tweede Kamer ChristenUnie