De heer Cramer (ChristenUnie) twijfelt aan de evenwichtigheid van de
nota. Deze schetst een te negatief beeld. Op grond van het principe van
rentmeesterschap had in deze nota over deregulering een positievere
toonzetting gepast.
– Is het werkelijk zo dat andere landen zo anders omgaan met de Europese
richtlijnen?
– De effecten van enkele van de voorgestelde aanbevelingen zijn onduidelijk.
– Akkoord met de aanbevelingen 2, 4, 16, 17 en met het uitwisselen van
data en ervaringen met procedures (aanbeveling 7). Met de aanbevelingen
4 en 5 verworden regelingen tot regels waarmee je alle kanten
op kunt, dus ook de verkeerde kant. Er zijn twijfels bij de uitgangspunten
van aanbeveling 6.
– Bij aanbeveling 11 moet de dynamische, ecosysteemgerichte benadering
minder tegenover de op soorten en aantallen gerichte benadering
worden gezet.
– Een protocol voor grensoverschrijdende natuurcompensatie kan nuttig
zijn als daarbij een betere bescherming van soorten het gezamenlijke
doel is. Dit lijkt niet het doel van aanbeveling 12 te zijn.
– Positieve prikkels in de vorm van beloningen voor behaalde natuur- en
landschapsdoelen werken meestal beter.
– Op een groot aantal onderdelen zijn evaluaties van beleid gaande of
aanstaande. Na de afronding daarvan is het moment aangebroken om
definities te verhelderen en procedures te stroomlijnen. Daarom moet
de discussie over deze aanbevelingen betrokken worden bij deze
evaluaties.

Vragen en opmerkingen uit de commissie aan de minister
De heer Cramer (ChristenUnie) vraagt hoe wordt omgegaan met de
mogelijkheid van cumulatie van niet-significante verstoringen als het
vergunningsvereiste hiervoor wordt geschrapt.
– Hoezo is het evenredigheidsbeginsel binnen de bestaande praktijk
reeds geldig?
– Hoe kan een ecosysteemgerichte benadering in wetgeving worden
verwerkt? Kan deze benadering worden betrokken bij de komende
evaluaties?
– Hoe wordt het probleem opgelost dat baten van natuurmaatregelen
vaak niet terechtkomen bij degenen die voor de kosten daarvan
opdraaien?