Verdonk zag niet in dat het afpakken van de Nederlandse nationaliteit van Hirsi Ali tot grote politieke onrust zou leiden. Of ze nam het op de koop toe. Toen ze door de Kamer dinsdag ter verantwoording werd geroepen, opereerde ze ronduit onhandig.

Meteen pinde ze zichzelf vast: alleen haar uitleg van de wet was mogelijk. Het was toen al duidelijk dat ze hoe dan ook gedwongen zou worden te buigen voor de Kamer, die een ruimere uitleg van de wet wilde.

Dat gebeurde pas na urenlang getouwtrek. Tegen twee uur ’s nachts was CDA-fractievoorzitter Verhagen tevreden en leek het debat voorbij. Maar toen André Rouvoet van de ChristenUnie Verdonks draai ongeloofwaardig noemde, liet ze dat niet op zich zitten en krabbelde weer terug.

Verhagen, de machtigste man in de Kamer, dreigde met een derde termijn. Verdonk negeerde het signaal. Dus kreeg ze een nieuwe, aangescherpte motie van de Kamer voor haar kiezen, bijna een motie van wantrouwen. Recht-door-zee Rita ging om. Ze wilde minister blijven.

Zo berokkent Verdonk zichzelf maximale politieke schade op een gevoelig moment. Beschikt zij wel over de behendigheid en het gevoel voor het politieke spel dat een partijleider nu eenmaal nodig heeft?

Lukt het haar toch lijsttrekker te worden, dan zal ze moeten werken met een vijandig VVD-kader. Want sinds de affaire-Ayaan toont een groot deel van de partij-elite openlijk haar afkeer van Verdonk.

Bron: Volkskrant, Analyse, Philippe Remarque, John Wanders

Zie ook:

• Dossier: Hirsi Ali