"'Want Ik had honger, en u gaf  Mij te eten; Ik had dorst, en u gaf Mij te drinken; Ik was een vreemdeling, en u verleende mij onderdak'. Deze woorden staan in de Bijbel. Om precies te zijn: Mattheus 25, vers 35. Het zijn woorden die Jezus zelf heeft uitgesproken en waar wij als ChristenUnie wijsheid uit halen in onze zoektocht hoe om te gaan met uitgeprocedeerde asielzoekers. Het zijn ook woorden die kerken en particulieren inspireren om er te zijn voor mensen die we in onze dorpen en steden tegenkomen.

Vandaag bespreken we het akkoord dat VVD en PvdA vorige week met elkaar over bed, bad, brood gesloten hebben. Een zwaar bevochten akkoord, in de woorden van minister Asscher. Er was  een negendaagse veldslag tussen VVD en PvdA voor nodig om tot dit akkoord te komen. Beschamend als je - rondkijkend ook naar de grote nood in de wereld - beseft waar we het over hebben. Beschamend ook als je ziet met wat voor onderhandelingsresultaat de partijen uiteindelijk naar buiten zijn gekomen.

Het is een politiek akkoord geworden. Primair bedoeld om een kabinet overeind te houden, maar geen oplossing voor de weerbarstige problematiek van uitgeprocedeerde asielzoekers. Zoals gisteren tijdens de hoorzitting ook bleek uit de overweldigende kritiek van o.a. de burgemeesters, die als geen ander weten hoe die werkelijkheid eruit ziet.

Het akkoord voldoet, zo is ons duidelijk, niet aan het Handvest en de uitspraak die het Europees Comité voor Sociale Rechten aan de hand daarvan over het Nederlands beleid heeft gedaan. Het is ons een raadsel waar het kabinet de wijsheid vandaan haalt dat vreemdelingen zonder rechtmatig verblijf niet vallen onder de reikwijdte van het Handvest.

Het akkoord voldoet ook niet aan de recent aangenomen motie Voordewind/Voortman dat het kabinet heeft opgeroepen de aanpak van de Pauluskerk als uitgangspunt voor beleid te nemen. In de Pauluskerk wordt verlening van bed, bad, brood niet gekoppeld aan uitzetting of een tijdsbestek van enkele weken, maar wordt persoonsgericht gezocht naar een oplossing en worden, zo bleek gisteren weer tijdens de hoorzitting, nooit mensen op straat gezet. Geen woord in de kabinetsbrief over deze motie. Een motie die de opvang ook niet minimaliseerde tot een vijftal gemeenten. Is het kabinet op de hoogte dat de Kamer recent deze motie heeft aangenomen en hoe gaat het kabinet deze motie uitvoeren?

Het akkoord voldoet ook niet aan de wijze waarop we gewend zijn met gemeenten om te gaan. Onder dreiging van een boete wil het kabinet met hen een bestuursakkoord afsluiten. Vanwaar dit mes op de onderhandelingstafel? Zo gaan we toch niet met mede-overheden om? En krijgen kerken en particulieren straks ook een barmhartigheidsboete, zo vraag ik het kabinet.

Het akkoord gaat uit van een papieren werkelijkheid en zal met de dreiging van VBL’s (Ter Apel) zelfs contrair werken aan het beoogde doel, te weten: zorgvuldig werken aan terugkeer naar het land van oorsprong en als dat niet mogelijk is aan een andere oplossing. Is het kabinet zich daarvan bewust?

Los van exegeses over afgesloten Verdragen en aangenomen moties voldoet dit akkoord ook/vooral niet aan de norm van humaniteit. Dit akkoord wil mensen basale levensvoorzieningen als bed, bad en brood onthouden en de straat opsturen. Daarmee wordt in onze ogen een principiële grens overschreden. Zeker nu we uit ervaring weten dat een sluitend asielbeleid in ons land nog steeds geen werkelijkheid is.

De fractie van de ChristenUnie verwerpt om die reden dit akkoord. En ik roep namens mijn fractie het kabinet en de coalitie op om bij zinnen te komen. In de papierversnipperaar met dit akkoord. Ga terug naar de onderhandelingstafel en kom zo snel als mogelijk terug met een regeling die aansluit bij de richting die een meerderheid van de Tweede Kamer (waaronder ook de PvdA-fractie) u gewezen heeft en waar bij gemeenten steun voor is."