Mevrouw Wiegman-Van Meppelen Scheppink (ChristenUnie): Voorzitter. Vandaag staat er een grote hoeveelheid brieven op de agenda. Daarom leg ik slechts op een aantal onderwerpen de vinger, allereerst op de AVI's. Bij de AVI's moeten wij eerst de vraag stellen of wij spreken over tekorten aan brandbaar restafval of over een overcapaciteit aan vuilverbranders die opgelost moet worden. Volgens de ChristenUnie gaat het om het laatste. Wij waren een tijdje geleden dan ook erg blij dat de minister -- toen nog minister Cramer -- een moratorium afkondigde voor de bouw van nieuwe AVI's. In de afgelopen tijd is het convenant opgesteld.

De ChristenUnie vraagt zich af of dit convenant krachtig genoeg is. Verder vraagt de ChristenUnie zich af hoeveel body die R1-status voor AVI's heeft. Ik heb namelijk begrepen dat dit betekent dat de AVI's ook een nuttige toepassing geworden zijn. Ik heb in dit kader dezelfde zorgen als mevrouw Vietsch, namelijk dat producthergebruik, materiaalrecycling en verbranding op dezelfde voet komen te staan. Het is allemaal "nuttige toepassing" en volgens mij kan dat niet de bedoeling zijn. Het begrip "nuttige toepassing" mogen wij niet uithollen. Het is bovendien ontzettend jammer dat recyclingbedrijven als gevolg daarvan enigszins terughoudend geworden zijn om verder te gaan op de weg van investeren en innoveren. Minister Cramer heeft steeds aangegeven te zullen sturen op de minimumstandaarden. Het is een slechte zaak als de materiële inhoud van het begrip "minimumstandaard" vervolgens wordt verlaagd. Ik ontvang graag een reactie van de minister op deze situatie.

Ik heb een simpele vraag over de kledinginzameling. Hoe staat het met de uitvoering van de motie van de ChristenUnie met betrekking tot kleding- en textielinzameling? Ketengericht afvalbeleid in de textielinzameling en afschaffing van de inzamelvergoeding zijn belangrijke punten waarvoor nog geen duidelijk beleid is vastgesteld. De Kamer was het wel daarover eens na het aannemen van onze motie.

Verder vraag ik aandacht voor de kunststofinzameling. Ik krijg wisselende berichten binnen over de behaalde resultaten tot nu toe. De consumenten uit mijn eigen omgeving ervaren die inzameling als positief. Zij zamelen nu namelijk massaal gescheiden in en zijn verbaasd over de hoeveelheid plastic die omgaat. In die zin worden zij goed geprikkeld om bewust met materiaal om te gaan. Ik ben echter wel erg benieuwd naar het oordeel van de minister over het resultaat tot nu toe. Recycling Netwerk concludeert bijvoorbeeld dat de resultaten tegenvallen. Voor de PET-flesjes is een inzamelverplichting van 55% vastgesteld, maar een studie van Recycling Netwerk constateert dat in 2010 nog geen 15% van de op de markt gebrachte kunststofflesjes zal worden ingezameld. De ChristenUnie vraagt zich daarom ook af of het niet de hoogste tijd is voor statiegeld op PET-flesjes. Veel lokale bestuurders en beleidmakers zijn ook van mening dat het statiegeldsysteem het meest effectief en efficiënt is voor de inzameling van kunststof flessen en flacons. Geen ander inzamelsysteem kan zich meten met het statiegeldsysteem qua bereikte inzamelresultaten of draagvlak onder de bevolking. Het is dan ook van belang dat het bestaande statiegeldsysteem alsnog een goede wettelijke verankering krijgt in het Verpakkingenbesluit. Het een en ander ligt daarvoor al klaar. Mogelijkerwijs wordt dit ook uitgebreid naar kleine flesjes en blikjes, zoals onder meer in Duitsland het geval is. Dat draagt verder bij aan de verhoging van de inzamelresultaten van kunststofverpakkingen, het verhogen van de hergebruikdoelstellingen van het Verpakkingenbesluit en het terugdringen van zwerfafval van verpakkingen. Kortom, dit is winst op heel veel terreinen.

Tot slot ga ik in op de verwijderingsbijdragen. De RND pleit voor direct afschaffen van de verwijderingsbijdrage, eventueel tijdelijk. Met de reserves kan nog circa tien jaar gezorgd worden voor inzameling en recycling. Intussen kunnen de kosten van recycling in de prijs van het product worden verwerkt. Ik ontvang graag een reactie van de minister hierop, want een verwijderingsbijdrage op zich garandeert niet zo veel. De ChristenUnie ziet liever een betere controle op export van tweedehands apparatuur en afvalstromen naar de derdewereldlanden. Kan de minister met alle betrokken partijen om de tafel gaan zitten om te bespreken hoe in de toekomst wordt gezorgd voor de financiering en recycling van elektrische apparaten?