Mevrouw Huizinga-Heringa (ChristenUnie) vindt dat Nederland een
verbod op illegaal hout tot inzet zou moeten maken van het beleid. Zij
vraagt wat de concrete doelstellingen zijn. Volgens een oude doelstelling
van het kabinet had al in 1995 alleen duurzaam hout moeten worden
gebruikt. Volgens de afgezwakte doelstelling uit 2001 had er verleden jaar
25% duurzaam hout op de Nederlandse markt moeten zijn. Uiteindelijk is
slechts 12% tot 15% van het gebruikte hout in Nederland afkomstig uit
duurzaam beheerde bossen. Theorie en praktijk liggen op dit gebied al
jaren ver uit elkaar. Als toppunt van realisme staan in de Toekomstagenda
milieu zelfs geen doelstellingen meer. Zij begrijpt dat de staatssecretaris
in de voortgangsrapportage, die rond Prinsjesdag zal verschijnen, wel
doelen zal noemen.

Het aanpakken van illegale houtkap is geen simpele zaak. Het kan zeker
niet alleen vanuit Den Haag of Brussel opgelost worden. Maar ook vanuit
Den Haag en Brussel zal veel moeten worden gedaan, want een beter
milieu heeft een sterke overheid nodig, die handelend en regulerend op
wil treden en niet te veel aan de markt overlaat.

Mevrouw Huizinga wil graag weten waarom de staatssecretaris heeft
besloten € 240 000 aan de VVNH te geven. Er zijn bij de houthandelaren
namelijk ook bedrijven die veel meer willen. Was het niet verstandiger
geweest, hen een steuntje in de rug te geven?

Kort na de presentatie van FLEGT heeft mevrouw Huizinga een motie
(29 200-XI, nr. 52) ingediend, waarin de regering wordt opgeroepen de
mogelijkheden van FLEGT te benutten voor een Europees invoerverbod
van illegaal hout. Zij wil graag horen wat daar tot op heden mee is
gedaan. Ligt dat invoerverbod binnen handbereik of niet? Vervult Nederland
een voortrekkersrol binnen de Europese Unie? Wat kan Nederland
zelf doen? Zijn er voldoende mogelijkheden binnen het strafrecht om
illegaal hout te weren?

Een onderdeel van FLEGT zijn de VPA’s. Deze vrijwillige partnerschappen
kunnen een goed middel zijn tegen illegale houtkap. De reikwijdte van de
VPA’s is echter niet buitengewoon groot. Welk percentage van de Europese
en Nederlandse houtimport wordt gedekt door die VPA’s? Mevrouw
Huizinga heeft gehoord dat dat slechts 5% is. Als dat zo is, is er nog heel
veel te doen.

Mevrouw Huizinga vraagt waarom het FSC-keurmerk niet als standaard
kan worden gebruikt. Het is WTO-compitable. Er zijn dus geen redenen
om het niet te doen. Kan de staatssecretaris duidelijk maken waarom
volgens hem de ngo’s die daarop aandringen geen gelijk hebben? Zij is
van mening dat het goed zou zijn om FSC als minimumstandaard te laten
gelden, ook om te voorkomen dat er verschil komt tussen de keurmerken.
Het uiteindelijke doel van alternatieve keurmerken is namelijk vaak om de
standaard af te zwakken.

Financiële prikkels werken goed om gewenst gedrag te stimuleren.
Mevrouw Huizinga denkt hierbij bijvoorbeeld aan importtarieven voor niet
duurzaam geproduceerd hout en subsidies voor wel duurzaam geproduceerd
hout.

Nadere gedachtewisseling
Mevrouw Huizinga-Heringa (ChristenUnie) vindt dat er situaties zijn
waarbij wel sprake kan zijn van omkering van bewijslast. Zij vraagt zich of
ook in dit geval er geen mogelijkheden zijn om toch te kijken naar een
vorm van omkering van bewijslast.