Het eerste probleem raakt het overstappen. Als je van de metro op de trein overstapt, zal je bij beiden moeten in- en uitchecken. Met alle technische mogelijkheden vandaag de dag zou het mogelijk moeten zijn om per rit eenmaal in- en uit te checken en daarbij het systeem automatisch de gereisde route te laten berekenen. De vervoerders dienen daarom de krachten te bundelen om een dergelijk systeem vorm te geven.

Het tweede aspect betreft de prijsverschillen tussen verschillende vormen van OV. De spoorwegen hebben gekozen voor een tariefsysteem dat korte ritten met de trein duurder maakt. Dat mag echter niet de consequentie hebben dat reizen over korte afstand met de treinen van NS duurder worden dan dezelfde reizen met metro, tram of bus. Momenteel mag om die reden op een aantal trajecten in Nederland, met name in grote steden, in de trein gebruik worden gemaakt van de strippenkaart. Bij de OV-chipkaart vervalt deze optie. Ter vergelijking: een rit van vijf kilometer kost bij het GVB in Amsterdam ca. € 1,40. Hetzelfde ritje met de trein kost € 1,85. Een verschil van 32%! Om reizigers niet voor extra kosten op te laten draaien, moeten de vervoerders deze korte ritten qua prijs op elkaar afstemmen.

Ten derde kan momenteel bij alle treinreizen met één treinkaartje gereisd worden. Aantrekkelijk als je zowel met treinen van de NS alsmede met treinen van regionale vervoerders reist. Het toegepaste tarief is namelijk relatief voordelig voor een langere afstand. Met de OV-chipkaart gaat de teller bij overstap van de NS op een andere vervoerder opnieuw vanaf nul lopen en zullen deze reizen dus duurder worden. Inmiddels heeft NS toegezegd hieraan te werken, maar de overheid dient erop toe te zien dat het euvel ook daadwerkelijk wordt verholpen en  dit niet ten koste gaat van het gemak waarmee met zowel treinen als bussen van deze regionale vervoerders gereisd kan worden.

Al met al biedt de OV-chipkaart veel kansen wanneer alle partijen het maximale eruit halen. Onder andere in Londen heeft de chipkaart zich al bewezen vanwege het gemak waarmee met verschillende vormen van openbaar vervoer gereisd kan worden. In Nederland is er nog geen optimale samenwerking tussen alle vervoerders, wat niet in het belang van de reiziger is. Wanneer de genoemde problemen niet worden verholpen, heeft het Ministerie van Verkeer & Waterstaat twee grote machtsmiddelen in handen: Staatssecretaris Huizinga kan besluiten de strippenkaart niet af te schaffen en Minister Eurlings is als opdrachtgever voor NS bij machte om harde afspraken te maken bij de onderhandelingen voor een nieuwe concessieverlening aan de NS. Samen kunnen zij eisen stellen aan de NS en regionale vervoerders en afdwingen dat de chipkaart optimaal benut wordt. Als zij hier beiden geen gebruik van maken zijn de reizigers overgeleverd aan de goodwill van de vervoerders en wordt teveel macht aan de markt gegeven. Vervoersbedrijven, pak daarom deze kans en gebruik alle  voordelen van de chipkaart!

PerspectieF, ChristenUnie-jongeren
Werkgroep Ruimte & Mobiliteit