Ondanks felle tegenstand van allerlei milieuorganisaties uit de Oostzee-regio is het boorplatform er toch gekomen. Het is dan ook een primeur; de Russen hebben nog nooit een zelfgebouwd boorplatform gehad. Het is niet alleen een kwestie van economisch winstbejag, het is ook een prestigekwestie. Waarschijnlijk zou Rusland hier tien jaar geleden nog niet toe in staat zijn geweest. Verder is dit als het ware een pilot voor andere boorplatforms in de zee van Ochotsk en de Noordelijke IJszee.

Het boorplatform zal weliswaar een zeer beperkte bijdrage leveren aan de totale Russische olieproductie, het gaat echter om kwalitatief hoogstaande aardolie, waardoor het bedrijfseconomisch aantrekkelijk is om te winnen. Hoewel de olie direct per pijplijn naar Rusland zal gaan, wordt verwacht dat de baten van de oliewinning zelfs een derde bij zullen dragen aan de begroting van de enclave Kaliningrad. Kaliningrad is een steeds meer geïsoleerde regio, nu de omringende landen tot de EU behoren en de werkloosheid is hoog. In Kaliningrad zelf wordt de komst van het boorplatform van Lukoil dan ook vooral toegejuicht.