Utrecht

Ik ben geweest! Ik ben wezen stemmen! Ik hoor bij de 9,39% van de stemgerechtigde Utrechters die de wandeling naar het stembureau heeft gemaakt. Voor een jongen van de stemcomputergeneratie was stemmen met een potlood zo verleidelijk dat ik ongeldig heb gestemd (alle vakjes ingekleurd  ), in plaats van het biljet ongekleurd de bus in te laten verdwijnen. Na een praatje met, en twee snoepjes van, de leden van het stembureau, was het een kwestie van wachten op het onvermijdelijke. ‘Wolfsen wint ongeldig referendum’, was even na elven een moment de kop van teletekst. Morgen is het aan de raad om hier weer chocola van te maken.

Het blijkt toch maar weer dat burgers heel goed in staat zijn een afweging te maken tussen hun inspanning om te stemmen en de waarde van die stem. De burgemeester heeft van de drie gemeentelijke bestuursorganen de minste eigen bevoegdheden. Bovendien bestond de keuze uit twee ervaren PvdA bestuurders van het mannelijk geslacht en middelbare leeftijd.
Burgemeesters kunnen niet met een eigen politiek programma komen. Dan komt de keus toch neer op dingen als: wiens haar zit leuker of die bril heeft wel iets.
Het college als geheel, en de raad zijn voor de politiek. Een referendum dringt burgemeesters iets politieks te vinden over fietsbeleid bijvoorbeeld, terwijl zijn functie in een grote stad op de eerste plaats een andere is (openbare orde en veiligheid, representatie). Zo is een referendum ingebakken teleurstelling.

Het volk regeert, demos-kratein, maar wat nu als het volk niet wil? Als het referendum niets meer is dan corvee van de raad voor de burger? Hier volk, regeer! Een referendum mislukt, kan gebeuren, maar wat als het volk de democratie niet meer wil?

Groet,
Bas Lont
PC Binnenlandse Zaken en Justitie

PS. Waarom had het uiterlijk van de stembus iets weg van een vuilniscontainer? Tijd voor een beweging: ik vertrouw de stembus niet?