Ik keek kort even naar de website en gaf het door aan Margreet. Zij belde mij ’s middags enkele keren met de mededeling dat sommige reacties erg laag bij de grond waren. Ik had het druk dus kon zelf niet naar de site kijken. ’s Avonds thuis besloot ik zelf eens te gaan kijken wat er allemaal stond. Ik verbaasde mij over wat mensen, anoniem, allemaal durven te zeggen via internet en besloot er werk van te maken. Ik begon aan het typen van een persbericht. Later kwam er een e-mail binnen met de vraag waarom ik geen aangifte deed. Na kort overleg besloot ik dat te gaan doen. Rond een uur of twaalf belde ik de politie om advies te vragen. Er werd een afspraak voor mij gemaakt voor woensdagochtend 11.00uur op het politiebureau in Tilburg. Ik stuurde wat SMS’jes naar de Tweede Kamerfractie, communicatie en de directie: “bel me morgenvroeg even”. Daarna stuurde ik mijn naaste vrienden en familie een SMS: “bel me morgen even, want ik ga aangifte doen. Vertel het je liever zelf dan dat je het via een andere weg hoort. Het is puur politiek, geen zorgen.” Ik prepareerde een dossier voor de politie en tot slot sprak ik de voicemail van geenstijl.nl in met de mededeling dat ik voornemens was om aangifte te gaan doen. Op de voicemail liet ik mijn telefoonnummer achter.

Woensdag 24 mei

Om 06.30 uur ging mijn wekker (in dit geval: Lysette belde mij wakker, omdat ik bang was mij te verslapen). Om 07.00 uur stond mijn vriend Hans op de stoep met wie ik op woensdag altijd ontbijt. Rond 07.30 uur belde ik met Arie Slob (Kamerlid ChristenUnie - woordvoerder mediazaken). Omdat ik aangifte ging doen besloten wij dat het niet meer bij Arie lag, maar bij justitie (dus bij Andre Rouvoet). Na het ontbijt ruimde ik mijn kamer op, pakte mijn spullen in en ging aangifte doen. De aangifte nam iets minder dan een uur in beslag. De politievrouw was erg vriendelijk. Ze wees mij erop dat de kans dat er iets met mijn aangifte gedaan kon worden heel erg klein was. “Het achterhalen van IP-adressen is zeer arbeidsintensief. Als er een moord gepleegd zou worden is het natuurlijk anders, maar ik denk dat ze niet heel veel kunnen doen nu. Daarnaast zijn de opmerkingen niet heel erg op jou persoonlijk gericht, ook al zijn ze ontzettend ongenuanceerd.” Over een week of twee krijg ik meer te horen. Daarna stapte ik in de trein naar Ede. Daar zou ik samen met Margreet het definitieve persbericht opstellen. In de trein belde ik met de directeur van het partijbureau. Hij adviseerde mij om vooral te kijken naar de mogelijkheden die je als burger hebt wanneer er dit soort opmerkingen over je gemaakt worden. Ik was dat met hem eens. Het gaat in deze hele zaak niet om mij, maar om wat er in een land als Nederland allemaal mogelijk is. Hier zou ik later op de dag nog wel achter komen…

Na veel overleg, bellen en mailen stuurden wij om 15.20 uur het persbericht uit. Zo’n moment is altijd spannend. Na een relatief rustig uur zagen wij om 17.00 uur dat geenstijl.nl een nieuw bericht had geplaatst: “geenstijl zal branden in de hel”. In het bericht werd melding gemaakt van mijn aangifte. In een kleine 20 minuten tijd waren er al 62 reacties geplaatst. De adressen van mij persoonlijke websites (die van de band en een website met vakantiefoto’s) werden gepubliceerd met het verzoek de gastenboeken vol te zetten. Toen was het hek van de dam. Ik belde met de webmaster van de band en mijn eigen site: “haal mijn site direct uit de lucht en sluit het gastenboek van de site van de band. NU!”. Dit was in 10 minuten geregeld. Echter, het sluiten van het gastenboek bleek niet voldoende. Er werd op geenstijl.nl melding gemaakt over de locatie waar ik komend weekend met de band een weekendje weg ben, de andere bandleden werden afgekraakt en ga zo maar door. De webmaster van de site van de band besloot daarom deze website helemaal uit de lucht te halen. Een vriend van me belde zeer geëmotioneerd op: “wat heb je allemaal gedaan, dat dit zo uit de hand loopt?”. Vervolgens ging mij telefoon weer. Een andere vriend: “Rogier, ze pakken Lysette.” Ik belde direct mijn schoonmoeder op en vroeg haar een oogje in het zeil te houden wanneer Lysette achter internet zou gaan zitten. “Ik vertel haar alles morgen wel”, dacht ik. Achteraf een kansloze gedachte. Na een kwartier belde Lysette mij op met de vraag waarom ze SMS’jes kreeg met zeer godslasterlijke woorden en waarom ze e-mails kreeg met “ik ga je lekker neuken”. Ook Lysette vroeg mij “wat heb je allemaal gedaan? Wat is er aan de hand?”. Ik legde het kort uit en nam vervolgens een wisselgesprek aan. Het Nederlands Dagblad aan de lijn.

Margreet en een vrijwilliger van PerspectieF zochten via Google op waar welke privé gegevens van mij op internet te vinden zijn. Behalve mijn telefoonnummer was dat gelukkig niet heel veel. Over mijn privé-leven was des temeer te vinden. Musicalvereniging, mijn eindexamengala, websites van verenigingen waar ik ooit lid van ben geweest, de universiteit waar ik studeer, de band waar ik in zing, alles wat je kon bedenken werd online gezet. Het was alsof een leger termieten allen op internet aan het afzoeken was met maar één enkel doel: kwetsen.

Rond 18.00 uur nam ik de trein richting mijn ouders. In de trein stuurde ik naar zo’n 40 vrienden de SMS: “kijk op www.geenstijl.nl en bid. Bel me maar even niet. Rogier”. Vervolgens belde ik de politie. Ik was benieuwd wat als burger je mogelijkheden zijn wanneer je privé-leven op één website verzameld wordt en stelselmatig afgekraakt wordt. Vrienden noch familieleden worden gespaard. Hoe meer ze vinden, hoe meer ze kwetsen. De politievrouw dit ik aan de telefoon had was kalm en zeer vriendelijk. Ik deed mijn verhaal en was behoorlijk emotioneel. De vrouw raadde mij aan om in de stad waar mijn ouders wonen even langs het bureau te gaan. Wellicht konden zij mij verder helpen. Ondanks dat ik niets aan het gesprek had gehad gaf het mij wel een goed gevoel. Vervolgens belde RTL Boulevard.

Thuisgekomen deed ik mijn verhaal bij mijn ouders, die nog van niets wisten. Mijn pa had de hele dag proberen te bellen, maar ik was niet in de gelegenheid geweest de telefoon op te nemen. Ze reageerden volmaakt. “Terroristen zaaien angst. Deze lui zijn maar op één ding uit: kwetsen, kwetsen en nog eens kwetsen. Die gasten zijn gek, en alles moet maar kunnen in Nederland”, aldus mijn pa. Na een kwartier besloten we het er maar niet meer over te hebben.

’s Avonds ben ik nog bij de politie langs geweest. Uiteraard kreeg ik te horen dat ze niets konden doen. “Ja maar meneer, het kan toch niet zo zijn dat de politie geen énkele mogelijkheid heeft om dit heel snel aan te pakken?”, vroeg ik. Mij werd geadviseerd om vrijdag of maandag naar de politie in Tilburg te gaan.

De dagen daarna inventariseerde ik wat er allemaal was gebeurd. De redacteur van het Nederlands Dagblad belde mij regelmatig met de vraag of er nog ontwikkelingen waren. Het weekend was ik lekker naar een vakantiehuisje met de band, dus kon ik even bijkomen. Vrijdagavond keken we met de band naar “De Leugen regeert”, waar Harmjan briljant in debat ging met iemand van Geenstijl.nl.. ’s Maandags werd ik weer veel gebeld: Kink FM, Fok.nl radio, het weekblad van de universiteit, het Brabants Dagblad en anderen. Het onderwerp kreeg in ieder geval de aandacht die we ervoor wilden hebben. Van een docent van mij begreep ik dat het zelfs in Duitsland in de krant had gestaan.

De SMS’jes van vrienden, vage bekenden of mensen die ik helemaal niet kenden stroomden binnen. Dat was erg bemoedigend. Toen kreek ik een e-mail van geenstijl.nl. Ze hadden mij gehoord op Fok.nl radio en wilde mij de gelegenheid geven om op de site te reageren. Dit heb ik vervolgens gedaan. De reacties die ik toen kreeg waren ontzettend goed. “Toch heeft die gristenhond wel een punt…”, was veel te lezen.

Het vervolg is dat we ergens na de zomervakantie een discussieavond willen organiseren met onder andere reaguurders van geenstijl.nl. We laten het thema dus nog niet los.

Nu wordt ik een enkele keer nog ’s nachts wakker gebeld door iemand die dat grappig vind, maar verder valt het aantal vervelende berichten reuze mee. De politie heeft mij inmiddels laten weten dat ze “geen aanknopingspunten ziet om de zaak verder te behandelen.” Dat hadden we al verwacht.

Een greep uit de SMS’jes die ik kreeg:

“Goed dat je aangifte hebt gedaan. Schokkend wat er allemaal staat. Marcel. Van Marcel Benard, oud-PerspectieF voorzitter

“Je bent wat begonnen.. je staat ook op nu.nl” van een vriend

“Ik wist niet dat er zoveel pathetische mensen waren… leuk dat we zoveel hits op onze site hebben… Trek het je niet aan!” van iemand uit de band

“Ik ben op een IFES conferentie. Er is al gevraagd of ik iets over jouw akkefietje wil zeggen: will do. Zal ik deze 450 studenten de groeten van je doen? Zie ik je morgen? Andre.” Van André Rouvoet

 “Vreselijk! We leven hier met je mee en bidden voor je. Sterkte!” van vrienden van de vakantie

“Psalm 64 ;) succes vandaag”, van één van mijn beste vrienden