De PISA-ranglijst is een internationale benchmark waaraan geen school of politicus zich lijkt te kunnen onttrekken. Of het Nederlandse onderwijs het goed doet, meten we af aan een vergelijking met andere landen over een beperkt aantal vak­ken. Als ‘we’ niet in de top 10 staan, is het aan de leerfabrieken (lees: de scholen) om ons weer laten stijgen in de rankings. En zelfs de kleuterklas ont­komt er niet aan.

De ChristenUnie is om meerdere redenen tegen een kleutertoets. Zo lijkt het alsof er onafhankelijke, neutrale kwaliteitseisen bestaan. De Citotoets meet niet alles wat scho­len de leerlingen hebben meegegeven en kan dat ook niet, aangezien zij alleen uitgaat van meetbare resultaten. Brede vorming is heel belangrijk. Sociale ontwikkeling en leren samenwerken is bij kleuters misschien nog wel belangrijker dan leren rekenen.

Het beheersingsdenken en de resultaatgerichtheid leiden er nu toe dat uniforme toetsen zelfs verplicht worden. Juist op de basisschool is er nog geen sprake van een uniform niveau. Juist op de basisschool ontdekken kinderen waar hun talenten liggen. Misschien ligt dat talent wel in de verpleging of de techniek. De focus op het cognitieve is zelfs in groep 8 vaak nog te groot.

Prestatiedruk kan verlammend werken. Bij zowel de leerling als de docent. Opbrengstgericht werken is de norm in het onderwijs geworden. Daar is niets mis mee, zolang het positief werkt voor de ontwikkeling van kinderen. Wie anders dan de leer­kracht kan dit het beste inschatten? Het is de professional in de klas die de ontwikkeling van een leerling het beste kan volgen. Natuurlijk ligt in de kleuterklas de basis voor taal­ontwikkeling, maar het is de leerkracht die het beste weet hoe een kind uitgedaagd kan worden. Kinderen zijn niet uniform. Gelukkig maar! Laat kinderen gewoon kind zijn.