De ChristenUnie weet zich tolk van vele christenen die zich met Israel verbonden weten. Het verkiezingsprogramma zegt dat de ChristenUnie op ‘politieke en morele gronden’ steun geeft aan Israel dat een aangevochten staat is in het Midden-Oosten. De Bijbelplaats die er genoemd wordt (Romeinen 9-11) geeft een diepe christelijke verbondenheid aan met het Joodse volk. Nergens worden territoriale kwesties ‘beslecht’ met een Bijbelse ‘shortcut’ (De Bruijne). Meerdere motieven worden samen afgewogen. Hoe aards of geestelijk we het Bijbels spreken over Jeruzalem ook opvatten, wij zien uit naar Gods beloften en houden onze ogen open voor wat God doet! Tegelijkertijd richten ons op de vraag wat recht en vrede moeten betekenen in soms weerbarstige situaties.  

De ChristenUnie spreekt zich uit voor Jeruzalem als ongedeelde hoofdstad van Israel. Het is volkomen te billijken dat het Joodse volk in Jeruzalem zijn hoofdstad ziet. Geen stad staat zozeer symbool voor zijn geschiedenis als de ‘stad van David’. Toen Israel Jeruzalem in 1949 uitriep tot hoofdstad was de status van de stad nog onduidelijk. Oost-Jeruzalem is vervolgens geannexeerd door Jordanie. Veel synagoges werden verwoest. Joden werd de toegang tot de Klaagmuur ontzegd. Jeruzalem werd een stad van anti-Joods geweld. In de oorlog van 1967 kreeg Israel de stad in handen. De deling van de stad werd toen ongedaan gemaakt. De stad wordt als eenheid bestuurd, inclusief Oost-Jeruzalem. Alle religies hebben nu toegang tot hun heiligdommen.   

De status van Jeruzalem is een apart hoofdstuk in de onderhandelingen tussen Joden en Palestijnen. De Oslo-akkoorden (1993) lieten dit vraagstuk open. Ook de Palestijnen willen Jeruzalem intussen als hoofdstad zien. Arafat heeft na de Oslo-akkoorden gesproken over de Palestijnse vlag die moest wapperen op ieder gebouw in Jeruzalem. Hamas wil Jeruzalem heroveren, zoals haar leiders het afgelopen weekend aan de voet van een M75-raket hebben onderstreept. De ChristenUnie geeft politieke steun aan Israel als het gaat om de kwestie-Jeruzalem zonder blind te zijn voor de noodzaak van een gezamenlijke oplossing. Historische, politieke en veiligheidsoverwegingen vloeien samen in dit standpunt.

Ter ondersteuning van deze claim zou de Nederlandse ambassade, die in 1980 vanuit Jeruzalem naar Tel Aviv werd verplaatst, weer dienen terug te keren naar de hoofdstad van Israel. In de Verenigde Staten is dit standpunt in 1995 met grote meerderheid ingenomen door Congres en Senaat. Veel landen houden hun ambassade in Tel Aviv. Voor Israel, dat regering en parlement in Jeruzalem heeft, zou het een blijk van erkenning zijn als landen hun ambassade in Jeruzalem zouden vestigen. In de praktijk functioneert Jeruzalem als hoofdstad van Israel. In de gegeven omstandigheden is het Israel die hier een ‘aardse orde’ garandeert. Ad de Bruijne vindt dat een belangrijke opgave van de politiek, wij ook.   

De vormgeving van de toekomst van land en stad is uiteindelijk een zaak van Israeli’s en Palestijnen zelf. Hun worsteling om vrede en recht is niet ten einde en onzeker is in welke mate zij erin zullen slagen een bevredigende regeling te treffen. Doen zij concessies aan elkaar dan is dat in hun eigen handen. Schrapt de ChristenUnie genoemde passage dan ontstaat een politieke boodschap waar wij geen verantwoordelijkheid voor willen nemen. De ChristenUnie steunt de veiligheidsaanspraken van Israel en zijn legitieme keuze Jeruzalem te zien als de hoofdstad van zijn staat.  

Roel Kuiper en Joel Voordewind zijn buitenlandwoordvoerders van de ChristenUnie in resp. de Eerste en Tweede kamer. Dit artikel verscheen vandaag in het Nederlands Dagblad.