Column Christelijk Weekblad

Inmiddels is ook het nieuwe kabinet beëdigd. Dat gebeurde zelfs onbedoeld twee keer, vanwege verwarring rond de TV-uitzending. Wat gingen er tumultueuze weken aan vooraf! Het voornemen van het nieuwe kabinet om te nivelleren door inkomensafhankelijke zorgpremies zorgde voor grote onrust. Koppen in de kranten, praatprogramma’s en koopkrachtplaatjes wakkerden de ongerustheid in de samenleving aan. Een slechtere start voor het kabinet leek nauwelijks denkbaar. Nog voordat het nieuwe kabinet zich presenteerde aan de Tweede Kamer, werden de plannen aangepast. Daarmee is de rust weergekeerd en staat het nieuwe kabinet er. Na een demissionaire kabinetsperiode van een halfjaar is vak K weer gevuld met een missionair kabinet en kon – eindelijk – het debat over de regeringsverklaring gevoerd worden.

Al met al was het een goed debat, waarin de nieuwe coalitie kritisch werd bevraagd op de plannen voor de komende jaren en waarin duidelijk werd wat de speerpunten van de politieke partijen zijn. Natuurlijk hebben de oppositiepartijen de voorstellen uit het regeerakkoord getoetst aan de eigen uitgangspunten en standpunten. Ongetwijfeld heeft u via kranten, internet en TV dit debat kunnen volgen. Voor de christelijke politiek in het bijzonder komt het er op aan het regeerakkoord te toetsen aan het Bijbelse principe: gerechtigheid. Dat is recht doen aan mensen, dichtbij en ver weg. Hoe zorgen we ervoor dat mensen nu en in de toekomst de zorg krijgen die ze nodig hebben? Hoe bestrijden we mensenhandel, waardoor zoveel vrouwen in de prostitutie belanden? Hoe beschermen we het kwetsbare ongeboren leven, dat nog niet voor zichzelf kan spreken? Hoe kunnen we op een menswaardige manier invulling geven aan het asielbeleid? Hoe kan de overheid de juiste randvoorwaarden scheppen, zodat de samenleving weer meer naar elkaar omziet?

Recht doen gaat ook over zorgen voor Gods schepping. Ons huidige economische model is gebaseerd op groei van ons inkomen en onze consumptie. De vraag is echter of dit model nog wel werkt om uit de huidige crisis te komen. Op de korte termijn biedt het wellicht enige soelaas, maar op de lange termijn zal het de crisis juist versterken. Onze economische groei is gebaseerd op het maken van schulden en legt daarmee een hypotheek op de toekomst. Ook heeft het ervoor gezorgd dat we de aarde uitputten in plaats van beheren als goede rentmeesters. De milieudruk is simpelweg te groot en niet te verantwoorden naar andere delen van de wereld en volgende generaties. We kunnen niet langer op te grote voet leven. Een omslag is nodig. Dat betekent in de eerste plaats schulden afbouwen. Maar het vraagt ook een fundamentele herbezinning op vraagstukken van voedsel, energie en grondstoffen.

Er is veel te doen om de financiële en ecologische crisis het hoofd te bieden. We staan voor een ongelooflijk moeilijke opgave, maar ik weet dat we er niet alleen voor staan. Overal in het land wordt gebeden voor de overheid. En als echo daarvan: “Zo waarlijk helpe mij God almachtig”.