Datum:            23 mei 2012

De heer Voordewind (ChristenUnie):
Voorzitter. Vanavond een Europese top met op de agenda: groei, de crisis in Griekenland en de informele ontmoeting met de nieuwe president van Frankrijk.

Het is een goede zaak dat de Europese Unie niet alleen nadenkt over een begrotingspact en over de instandhouding van de euro, maar ook over een investeringsagenda, een groeiagenda. Het gaat er dan wel om hoe wij die groei in de EU-lidstaten willen stimuleren. Mijn fractie heeft de voorstellen bekeken en wij maken ons grote zorgen over het rondpompen van geld via de structuurfondsen. Er wordt namelijk voorgesteld om het vermogen van de structuurfondsen op te hogen, net als overigens het vermogen van de Europese Investeringsbank. Wij vragen ons sterk af of dat wel de juiste methode is om de groei te stimuleren. Kun je van meer subsidies verwachten dat ze leiden tot meer economische groei?

Waar gaat het geld van de structuurfondsen naartoe? Dat gaat bijvoorbeeld naar Oost-Europa. Is het echter wel terecht dat Polen, een land met een economische groei van 2,1%, meer geld uit deze fondsen zou krijgen? De zuidelijke landen verkeren in grote problemen. Deze landen kampen met een grote jeugdwerkloosheid en dan is een grotere bijdrage uit de structuurfondsen op zichzelf nog wel begrijpelijk, maar zelfs dan nog is het de vraag welke methodes je zou moeten gebruiken.

Moeten wij niet toe naar een echte duurzame economische groei? Duurzame economische groei lost namelijk ook de begrotingsproblemen op. Daarbij speelt solidariteit natuurlijk een rol, maar dat is niet hetzelfde als nog meer geld rondpompen naar kwakkelende economieën. Dat is geen duurzame groei volgens de ChristenUnie. Wij moeten solidair zijn, maar dan wel op een manier die landen structureel helpt om hun schulden af te lossen. De vraag die centraal moet staan, is dus de vraag hoe wij tot economische groei kunnen komen. Daarvoor zijn fundamentele veranderingen, hervormingen nodig. Nederland heeft daarvoor zijn verantwoordelijkheid genomen in het Lenteakkoord.

In het meerjarig financieel kader zien wij dat ook deze maatregelen ongetwijfeld weer als argument zullen worden gebruikt om het budget, de begroting van de Europese Unie verder omhoog te stuwen. Gelukkig hoor ik hier geluiden van collega's dat dit niet moet gebeuren en dat er, als er nieuw beleid bij komt, moet worden gekeken waar er anders kan worden bezuinigd. Tot op heden is dat gevoel van urgentie echter nog steeds niet doorgedrongen tot de Europese Commissie, gezien de aanvragen die er nog steeds zijn voor een groei van het budget.

De precieze inzet van de regering inzake de groeiagenda is mij nog niet helemaal duidelijk. Er bestaat toch vooral weerstand bij mijn fractie tegen de structuurfondsen. Zij vraagt zich af of dat nu de juiste methode is. Het is natuurlijk zeer spannend wat er in Griekenland gebeurt als de verkiezingen aldaar de uitkomst hebben dat de crisis weer niet wordt aangepakt. In hoeverre is het dan terecht dat er via dit soort structuurfondsen weer extra geld naartoe gaat? Welke scenario's liggen er op de plank indien Griekenland wil heronderhandelen over de gemaakte afspraken?

De ChristenUnie is altijd tegenstander van de eurobonds geweest. Daarmee ga je namelijk weer schuld op schuld stapelen. De Europese Unie moet niet een unie worden van nog meer schuld. Ik ben ook blij dat het kabinet er afstand van heeft genomen. Hoe schat het kabinet de kans in dat de eurobonds er komen? Ze liggen nu namelijk weer op tafel en zijn ook weer geagendeerd door de OESO. Het kabinet was kritisch over het ESM. Uiteindelijk is dat er ook gekomen. Is er nog een mogelijkheid om de eurobonds er niet te laten komen? Hoe hard zet het kabinet zich daarvoor in?

Ook Griekenland staat vanavond op de agenda. Heeft het kabinet of heeft "Brussel" een plan B als het gaat om het maar doormodderen met de deelname van Griekenland aan de eurozone? Zijn er scenario's om Griekenland uiteindelijk te dwingen om uit de eurozone te stappen?

Voor meer informatie: www.tweedekamer.nl.